Haar moeder heeft anorexia
‘Ik had geen idee van eetstoornissen en schoonheidsidealen toen ik kind was.’
‘Stel je ook eens voor dat ik daar wel verstand van had gehad op die leeftijd. Pas later toen ik volwassen was zag ik de signalen en patronen – en dat waren er genoeg. Zo besefte ik op een dag dat het niet voor niets was dat mijn moeder altijd alleen maar crackers met cottage cheese of tomaat met Zwitserse strooikaas at als lunch, terwijl ze het ontbijt altijd oversloeg. Net zoals ik ook pas later begreep waarom ze ’s avonds wel heel opzichtig zat te rommelen met haar eten – ‘zit niet zo te mieren’, zei mijn vader daar altijd over – maar dat er maar heel weinig eten ook echt naar binnen ging en ook dat ze royaal met koffie en sigaretten compenseerde wat ze aan eten te weinig binnenkreeg om haar honger te stillen.
Ik was een jaar of veertien toen het begon te dagen. De puberteit had grip op mijn lichaam gekregen waardoor ik geen spillenbenen meer had en mijn ribben niet meer uitstaken. Op een dag kwam ik uit de douche. Mijn moeder stond in de deuropening van de badkamer te roken en terwijl ze een hijs nam zei ze opeens dat ik niet dikker hoefde te worden dan dit.
‘Vind je mij dik?’ Ik weet nog precies hoe ze keek toen ze zei dat dat wel meeviel maar dat het gewoon niet erger hoefde te worden. Als ik nu de foto’s van mezelf uit die periode zie, zie ik een opgeschoten meisje waar geen gram vet aan zit, dus kun je nagaan hoe kwalijk het is dat mijn moeder dat tegen me zei.
Het was in dezelfde periode dat het me op ging vallen dat ze regelmatig overgaf. Als ik haar vroeg of ze ziek was antwoordde ze altijd dat ze waarschijnlijk iets verkeerds gegeten had. Toen ik daarover eens zei dat ik dat raar vond omdat ze per slot van rekening toch nooit iets at zei ze dat ik daar best weleens een voorbeeld aan kon nemen als ik niet moddervet wilde worden, later ‘als de jaren gingen tellen’.
Gek genoeg en ook maar gelukkig heeft haar gestoorde zelfbeeld nooit echt vat op mij gekregen. Waarschijnlijk omdat mijn vader, mijn vriendjes en mijn vriendinnen mij altijd hebben bevestigd in hoe ik eruitzag. En ook omdat ik mijn moeder heel erg sneu vond en medelijden had met haar verslaving. Want als je mijn moeder ooit zou hebben gevraagd wat haar belangrijkste prestatie in dit leven was, dan had ze waarschijnlijk geantwoord dat het haar gelukt was om slank te blijven tot aan haar graf. Maar wat voor haar slank was heette voor de rest van de wereld griezelig mager of eng dun.’
‘Misschien heb je dit artikel al eerder gelezen op Franska.nl. Omdat we blijven groeien willen we deze mooie verhalen ook graag delen met onze nieuwe lezeressen.’
Er is veel over te vertellen, over moeders en dochters. Daarom hebben we er een reeks van gemaakt waarin elke week andere moeders en/of dochters aan het woord komen. Allemaal met relaties waar we ons aan kunnen spiegelen, in kunnen verdiepen, over kunnen verbazen, van kunnen genieten en van kunnen leren.
Heb jij een moeder-dochterverhaal dat je wilt delen? Dat kan ook anoniem. Als je mailt naar info@franska.nl onder vermelding van ‘moeders en dochters’ nemen wij contact met je op.
