Ha, lekker! Een mesthoop
Ik ben een boerenkleindochter. Best gek, want als kind was ik bang van dieren. Enige beest waar ik niet bang van was, was de schildpad van de buren. Totdat ik hoorde dat die konden bijten. Is allemaal goed gekomen, al vind ik sommige beesten nog steeds wel overdreven groot. Paarden bijvoorbeeld.
Mijn vader was zo ongeveer de enige van het gezin die het boerenland verlaten had, om in de stad te gaan werken. Niet dat hij een hekel had aan het boerenleven, maar als jongste was er misschien geen plek meer op de boerderij? Of ze wilden dat hij ging doorleren. Geen idee. Kan het ook nergens meer navragen.
We waren wel zo ongeveer elk weekend op de boerderij van opa te vinden. Ik bleef altijd op gepaste afstand van de dieren en had er een heel fijne tijd. Daarna liep het leven anders, ging ik studeren, in de stad wonen en werken. Totdat we op zoek gingen naar een huis en iets vonden naast een boerderij. Ik rook de mesthoop van de buren en dacht: JA! Hier voel ik me thuis.
Ben dan ook nooit zo verontwaardigd geweest als toen ik hoorde dat er een soort actiecomité van omwonenden was tegen die mesthoop. PAAAAAARDON? Ga dan niet in een boerendorp wonen! Kan er nog steeds boos om worden. Dan ben je toch niet helemaal lekker?
P.S. Deze week muziek van ’t platteland op radiofranska . Geniet ervan!
Door Franska
Beeld: GettyImages Fotografie portret: Esmee Franken. Visagie: Linda van Ieperen. Haarstylist: Mandy Huijs.
