Ha, heerlijk! We kunnen weer naar een terras
Ineens kwamen er bijna dagelijks foto’s binnen op m’n WhatsApp van vriendinnen die lekker ergens op een terrasje zaten.
In de tijd voor het hele gedonder (geen zin om het c-woord nog uit te spreken) had ik nog nooit een foto van ze gekregen dat ze ‘lekker op een terrasje’ zaten. Maar plotseling was het een hot item. Natuurlijk reageerde ik steeds met ‘heerlijk!’, je wilt tenslotte iemands pret niet bederven. Maar het zette me wel aan het denken. Ligt het aan mij dat ik dat nou geen seconde gemist heb?
Laatst een appje: Heb jij niet eens zin om lekker in je eentje door een stad te slenteren, te zien wat er aan nieuws in de etalages ligt en tussendoor een terrasje te pikken, lekker mensen kijken?
Oeps, toen moest ik wel uit de kast. Dat ik daar eigenlijk niet zoveel aan vind. Kijken wat er in de winkels ligt? Realiseerde me dat ik alleen maar naar de stad ga als ik iets zoek: een rok, bloes, broek of schoenen. Uiteraard kom ik dan altijd met andere dingen thuis, want die hangen dan toevallig op de plek waar ik iets anders zocht, maar shoppen om het shoppen? Verhip. Ik lijk met de dag meer op m’n moeder. Die had ook niets met shoppen. En natuurlijk pik ik dan tussendoor een terrasje, maar vooral omdat ik naar de wc moet of dorst heb, maar daar blijft het wel bij.
Ik appte m’n vriendin terug dat ik eens even ging bedenken welke terrassen ik dan wel leuk vind. In gedachten ging ik heel Nederland rond, zelfs langs de kust, maar het schoot niet op. Op het gevaar af dat ik als verwend nest word bestempeld toch maar even heel eerlijk: naar een aantal terrasjes in Milaan, Rome, Portofino of Mantova zou ik ter plekke getransporteerd willen worden. Beam me up Scotty! Maar even zo graag kom ik dan op van die oude-mannen-terrasjes in Griekenland terecht.
Appje terug naar m’n vriendin: ik ben eruit, m’n aller-favorietste terras is toch dit (foto erbij), lekker vogels kijken. Niet alleen een heerlijk terras, maar ook nog eens eentje waar ze precies dezelfde smaak hebben als ik, waar je niet eindeloos hoeft te wachten op een rekening, waar je zo lang als je wilt kunt blijven zitten zonder te hoeven bestellen, waar je er niet fatsoenlijk hoeft uit te zien, want wonder boven wonder, deze prachtplek is nog door bijna niemand ontdekt, dus nauwelijks een hond die ziet dat je in je ouwe kloffie zit. En helemaal top is dat het pas dichtgaat als jij weggaat. Niks openings- en sluitingstijden. Waar vind je zoiets? Heerlijk toch?
Meteen een appje terug: Wat mooi zeg, waar is dit?
Tja… Finland. Gewoon het terras van het huis dat we elke zomer huurden, totdat het gedonder begon. Gelukkig hebben we de foto’s nog.
Maar even zonder dollen
Hou jij van terrasjes pikken en mensen kijken en ben ik de enige die er niet zoveel om geeft? En zo ja, wat is dan je favoriete terras?
Een mooie week gewenst. Wie weet wil het nog een beetje zomeren.
Liefs
Franska
Door: Franska
