Achter de tralies
Het zal je misschien zijn ontgaan met al het coronanieuws dat nog steeds de koppen domineert, maar vrijdag was een behoorlijk belangrijke dag in de VS.
Die dag kreeg de grootste serieverkrachter en moordenaar van deze tijd zijn straf te horen. Hij stond bekend als de ‘Golden State Killer’, de ‘Visalia Ransacker’, de ‘East Area Rapist’ en de ‘Original Night Stalker’. De politie ging er in eerste instantie van uit dat dit allemaal verschillende personen waren, totdat dna het tegendeel bewees. En in april 2018 kreeg hij eindelijk, na veertig jaar, een naam en een gezicht: Joseph ‘Joe’ DeAngelo.
Een voormalig politieagent, woonachtig in Sacramento. Een vader van twee kinderen, met een inwonend nichtje. De doorbraak kwam door een genealogiewebsite, in de Verenigde Staten immens populair; door je dna op te sturen kun je erachter komen waar je ‘roots’ liggen, en zelfs mensen ontmoeten die (verre) familie van je zijn. Zo’n ver familielid van DeAngelo had zich aangemeld en doordat zijn dna vervolgens ‘openbaar bezit’ was kon de match worden gemaakt.
DeAngelo werd aangeklaagd voor 13 moorden, 26 kidnappings, meer dan 50 verkrachtingen en meer dan 100 inbraken. Walgelijk: DeAngelo arriveerde iedere procesdag in een rolstoel, alsof hij een fragiel mannetje was. Later bleek door camerabeelden dat hij in zijn cel aan het sporten was. Een tactiek die ook Bill Cosby en Harvey Weinstein niet vreemd is: je zo zielig en kwetsbaar mogelijk presenteren aan het publiek om zo makkelijker met je wandaden weg te komen.
De ‘Victim Impactment Statements’ waren intens, indrukwekkend en veel. Jammer genoeg kwam hij hier ook ‘makkelijk’ mee weg: er was geen enkele emotie van hem af te lezen dankzij het mondkapje vanwege coronamaatregelen. Toen DeAngelo werd gearresteerd bij zijn huis had hij een roast-maaltijd in de oven zitten; de slachtoffers gaven aan dit elk jaar op zijn dag van arrestatie te zullen eten.
Verrassend is wel dat DeAngelo schuldig heeft gepleit voor alle aanklachten, ook degene waar geen hard bewijs voor was. Nog verrassender was misschien wel dat hij zelf met een statement kwam. Dat hij de slachtoffers had gehoord, hen allemaal, en dat hij spijt had. Oprecht? Daar heb ik mijn twijfels bij. Maar wat fijn dat deze man achter slot en grendel zit.
Voor zijn arrestatie was schrijfster Michelle McNamara volledig bezeten door deze zaak. Het hield haar wakker en zorgde er zelfs voor dat zij op veel te vroege leeftijd overleed aan hartfalen. Zij heeft helaas nooit mogen meemaken dat hij gepakt werd. Wel schreef ze een ontzettend interessant en goed boek over deze misdadiger, ‘I’ll Be Gone In The Dark’ (Ik zal verdwijnen in het donker), dat ik absoluut kan aanraden aan iedereen die geïnteresseerd is in true crime.
Door: Wieke Veenboer
Wieke Veenboer woont in Amsterdam. Ze is een graag geziene gast in de Amsterdamse horeca en probeert af en toe zelf een keukenprinses te zijn. Ze houdt van reizen, verslindt boeken maar speelt ook Netflix uit.
