Franska.nl

Greetje vindt dat haar dochter nooit moeder had mogen worden

 

‘Ik ben zwanger’, zei mijn dochter blij. Maar ik moest vechten tegen de tranen.

 

 

‘Ze is de oudste. Heeft nog twee zussen van anderhalf en drie jaar jonger, maar dat heeft haar er nooit van weerhouden om zich te gedragen alsof ze alleen op de wereld is. Ik heb ze alle drie dezelfde opvoeding gegeven. Hun geleerd om op elkaar te wachten, om speelgoed te delen of snoep, elkaar te helpen met dingen die de ander niet kon. Mijn twee jongste dochters waren voorbeeldig wat dat aangaat, maar de oudste was altijd al alleen maar op zichzelf gericht. Of er nou gegild, gescholden of gehuild werd in huis, ze keek niet eens op. Laat staan dat ze haar eigen gedoe er even voor opzij kon zetten.

 

Er waren momenten dat mijn man en ik moeite moesten doen om bij het gevoel van ‘houden van’ te kunnen. Het is nu eenmaal altijd makkelijker geweest om van de jongste twee te houden. De eerste keer dat mijn man en ik er een gesprek over hadden, waren we zowel verdrietig als opgelucht. Het idee dat je een kind hebt waar je weinig tot niets van jezelf in herkent is bij tijd en wijle onverdraagzaam.

 

Nu bijna drie jaar geleden kwam ze dolblij vertellen dat ze zwanger was. In plaats van dat ik haar blijdschap kon delen, stond ik te vechten tegen mijn tranen. Zij als moeder? Ik kon me er niets bij voorstellen en had bij voorbaat al enorm met mijn kleinkind te doen. Inmiddels is haar zoontje ruim twee. Hij is schor van het schreeuwen. Hij schreeuwt letterlijk om aandacht omdat zijn moeder amper op hem reageert. Zijn vader is attenter maar weinig thuis. Zij zou het huis en de kinderen doen, was meteen de afspraak. Om vooral ook genoeg tijd voor zichzelf te hebben, zeiden mijn man en ik nog tegen elkaar.

 

We hebben haar nog nooit een spelletje met haar kind zien doen. Er worden massa’s kleertjes en belachelijke hoeveelheden speelgoed gekocht, maar als het mannetje met zijn moeder alleen is moet hij zichzelf maar zien te vermaken, want mamma is druk met de spiegel en haar mobieltje. Laatst ben ik ongelofelijk tegen haar uitgevallen. Ik zei dat ze zich de ogen uit haar kop moest schamen dat ze haar kind de godganse dag maar liet aanmodderen zonder zich wezenlijk om hem te bekommeren. Ze keek me aan alsof ik gek geworden was, want hij had toch alles wat zijn hartje begeerde? Ik zei dat die kleren hem gestolen konden worden en dat speelgoed ook. Dat hij maar één ding wilde: aandacht van zijn moeder, en liefde.

 

Zij had nooit moeder moeten worden. Daar zijn mijn man en ik het helemaal over eens. Maar wat denk je? Ze zijn ‘aan het oefenen’ voor nummer twee. Een meisje, dat zou ze enig vinden.’
 

 

‘

 Misschien heb je dit artikel al eerder gelezen op Franska.nl. Omdat we blijven groeien willen we deze mooie verhalen ook graag delen met onze nieuwe lezeressen.’

 

Greetjes naam is vanwege privacy gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.

 

Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.