#glimlacheensvaker
2020, een nieuw jaar en een nieuw decennium! Buiten alle mooie lieve wensen, veel positiviteit en gezondheid die ik je wens, denk ik dat het ook een mooie datum is om het roer eens om te gooien en te proberen de wereld een beetje meer de positieve kant op te draaien.
Steeds vaker schrik ik namelijk van negativiteit, grofheid, eisen en het ´ik´ centraal stellen en vraag ik me af waar een beetje aardig zijn voor elkaar, wellevendheid zoals onze Zuiderburen het zo mooi zeggen, en gewoon iets voor een ander overhebben gebleven is. Simpelweg rekening met de ander en onze gezamenlijke omgeving houden.
Ik word er namelijk best een beetje verdrietig van, van al die negativiteit. Mensen uit de hulpverlening die uitgescholden of geslagen worden, verpleging, brandweer of politie die gemolesteerd wordt, ongeïnteresseerdheid naar elkaar toe. Anderen veranderen is lastig maar als we nu eens beginnen met gewoon eens wat aardiger naar iedereen in onze omgeving te zijn. Letten op wat we soms onbewust doen. Gewoon wat vaker glimlachen. Dat klinkt misschien flauw maar geloof me, het helpt, Iedereen wordt even blij wanneer hij een glimlach krijgt. In de winkel, als iemand een kop koffie of thee voor je neerzet, wanneer je afrekent bij de kassa of het benzinestation. Even echt aandacht en een welgemeend dankjewel of goedemorgen. Iets oppakken of aangeven voor de ander. Gewoon vragen of je kunt helpen als je vragende of verwarde ogen ziet.
Waarom ik daar nu zo op kom? Heel vaak wordt me gevraagd wat het succes van Heel Holland Bakt is. Mijn antwoord is altijd dat ik denk dat het komt omdat iedereen gewoon aardig naar elkaar is, elkaar iets gunt, elkaar niet afbrandt, plezier met elkaar heeft. Dat samen-gevoel. Maar wat me nu extra aan het denken zette, was dat ik vanochtend bij de bakker in Frankrijk weer eens extra geconfronteerd werd met gewoon aardig en beleefd zijn, zonder bijbedoelingen. Iedere klant wordt begroet en iedere klant begroet ook de mensen in de bakkerij (overigens geldt dat bij alle winkels hier). Er wordt gevraagd hoe het gaat, mensen schudden elkaar nog de hand, of geven elkaar een (lucht)kus (dat zoenen heb ik laatst al beschreven). Het is een gemiddeld Frans plattelandsdorp, hoewel er in de hoofdstraat maar liefst drie bakkers zitten, maar mensen komen er elke dag of soms twee keer per dag en iedere keer voltrekt zich datzelfde ritueel. De bakkers spreken onderling af wie op welke dag door de week vrij neemt, omdat ze ook op zondagochtend open zijn. Het zijn concurrenten maar met respect voor elkaar en ieders klantenkring. Hetzelfde geldt voor de slager en traiteur. Hier verbindt eten mensen nog echt. Een lang verhaal om te vertellen dat ik altijd blij terugkom van boodschappen doen. Ik word gegroet als iedere inwoner op straat, al hebben ze me nooit eerder gezien. Het licht zangerige ‘bonjour’ eindigt altijd in een glimlach. En ik ga niet zeggen dat alles daar beter is, maar laten we de goeie dingen van elkaar overnemen, gewoon wat vaker naar elkaar glimlachen, elkaar zien. Je gezicht wordt er mooier van, de ander blij en de wereld een stukje leuker. Doe je mee? #glimlacheensvaker. Dan volgt de rest hopelijk ook.