Gewoon even proberen
Moet je bij mij niet mee aankomen. In elk geval niet als het hierover gaat. Ik vertel het maar even, je weet maar nooit.
‘Van proberen heeft de kat jongen gekregen’, hoorde ik m’n moeder weleens zeggen, als ik aankondigde dat ik even iets wilde proberen. Ik heb me altijd afgevraagd of dat nou een soort waarschuwing was of dat het misschien toch anders bedoeld was. Want wat is er nou schattiger dan jonge katjes? Jonge hondjes misschien? Maar ergens in m’n achterhoofd voelde ik aan dat er van proberen weleens dingen mis zouden kunnen gaan.
Intussen heb ik inderdaad ontdekt dat niet alle ‘proberen‘ zo handig is. Die keer bijvoorbeeld dat een stevig gebouwde mannelijke collega, met wie ik op reis was, even wilde proberen hoe mijn nieuwe Pradazonnebril bij hem stond. Het was iemand met nogal een rond gezicht. Goed doorgegeten, zal ik maar zeggen. Voor ik het wist had hij het ding al op z’n hoofd. Met als gevolg dat die zonnebril daarna steeds van m’n neus gleed. Uitgerekt. Grrrr. Vandaar dat ik tamelijk panisch reageer als iemand even m’n bril wil proberen. En ik thuis voor de zekerheid ook maar even m’n leesbrillen wegleg als er veel mensen langskomen. Je weet nooit of er eentje is die ineens denkt ‘oh handig, ik pak die wel even’.
Hetzelfde gebeurde me (meerdere malen zelfs) met van die mooie dun-leren handschoentjes die ik uit Venetië meegenomen had. ‘Even passen. Jeetje, wat heb jij smalle handen zeg!’ En toch doorwurmen om erin te komen natuurlijk. Op het werk die dingen op m’n tafel laten liggen en jawel hoor, terwijl ik even weg was had iemand ze alweer aan. En je kunt je voorstellen wat er gebeurt met van dat dunne leer. Inderdaad. Rekt lekker op.
Gevolg? Ik stop dit soort spullen vaak zo ver weg dat ik ze om de haverklap kwijt ben en vervolgens zoek ik me rot naar m’n leesbril en vergeet ik de hele winter die handschoenen. Maar serieus, ik begrijp niet zo goed waarom mensen altijd elkaars dingen willen ’proberen’. In mijn hoofd komt het in elk geval niet op om dat met iemand anders z’n spullen te doen.
Door: Franska
