Geuren kunnen je terugbrengen in de tijd
Zo doet kamille me aan mijn moeder denken en sigarenrook aan mijn vader.
Hier om de hoek groeit kamille. Gewoon tussen de tegels van de stoep. Maar de geur van dat kleine plantje doet me altijd aan mijn moeder denken.
Mijn moeder was dol op kamille. Ze plukte altijd een klein takje af en liet mij de bolletjes dan ruiken. Een keer hebben we geprobeerd er thee van te zetten, maar dat was geen succes. Het smaakte nergens naar. Als ik het nu tussen de tegels zie staan, moet ik er altijd een stukje van plukken.
Bepaalde sigaretten ruiken naar mijn vader. Die rookte veertig jaar Lexinton en af en toe een sigaartje. Als hij jarig was of het was Vaderdag, dan kocht ik een speciale sigaar voor hem. Zo eentje die alleen in een doosje lag, met een mooi gouden bandje. Dat was in de tijd dat je nog niet doodging van roken. Toen hij doorkreeg hoe slecht het was, wilde hij een goed voorbeeld zijn voor mij en stopte hij acuut. Maar de geur van een leeg sigarenkistje ruikt voor mij nog steeds naar mijn vader.
Van muziek weet iedereen wel dat een bepaald nummer plots bijna vergeten herinneringen kan bovenbrengen. Dat heb ik dus ook met geuren. Zo doet was die hangt te drogen me aan mijn jeugd denken. Het moment dat mijn moeder stond te strijken. Lekker huiselijk. En zo zijn er meer geuren uit mijn jeugd: soep die uren stond te pruttelen, gemalen koffiebonen en groene zeep.
Zonnebrandolie is ook zoiets. De geur van zonnebrandolie brengt je zelfs op een koude winterdag zo naar de zomer. Pas gemaaid gras doet dat ook.
Benieuwd of mijn kinderen ook geuren hebben die hen terugbrengen naar vroeger. Misschien de geur van appeltjes met kaneel en suiker, die ik maakte als ze ziek waren. Of van de aangebrande schuimtaarten, die ik nooit echt goed kreeg, van de vele wijntjes die ik met vriendinnen dronk of de geur van natte hond, als onze Guus weer eens onder de douche moest omdat ze ergens in had liggen rollen – ook een bijzonder geurtje, maar dat mogen ze snel weer vergeten. De tijd zal het leren.
