Franska.nl

Een 10 op de schaal van plezier

Ik mocht laatst een lezing geven over mijn verhuizing naar Mallorca.

 

 

 

Ik had natuurlijk besloten om een jaar hier op het eiland te gaan wonen om mijn basis even te versmallen. Om, zoals wij psychologen dat dan zo mooi zeggen, “alles een plekje te geven wat er in de afgelopen jaren was gebeurd”. Want dat was nogal wat, en door steeds maar op en neer te gaan tussen Nederland en Spanje merkte ik dat het er toch een beetje bij inschoot om tot rust te komen. Ik kon niet echt wortelschieten. 

 

Dus besloot ik op één plek te gaan leven. De keuze was best lastig: ik ging ofwel kiezen voor het lekkere weer en het veel buiten zijn, of ik zou dicht bij mijn familie en vrienden zijn. Een duivels dilemma. Dus besloot ik om een tijdelijke keuze te maken. Ik verhuurde mijn huis voor een jaar en sloeg mijn kampementen op hier. 

 

Voor de lezing was het nodig dat ik terugkeek naar het afgelopen jaar. Wat was nou de strekking geweest? Wat waren mijn ervaringen? Had het me gebracht wat ik ervan hoopte? Want hoewel het een droom is van veel mensen om naar het buitenland te verhuizen, zijn er maar weinigen die het ook daadwerkelijk doen. Om allerlei redenen. Ik heb deze opmerking het afgelopen jaar veel gekregen: ‘Oh dat zou ik ook zo graag willen.’ Met name van de mensen die ver van mij afstaan. De mensen die heel dicht bij me staan begrijpen het over het algemeen. Die hadden immers ook de aanloop meegemaakt. 

 

Het was juist de groep in het midden die het niet, of niet helemaal, begreep. Die er een oordeel over had. Die er ook hun eigen verhaal over maakt. Des te fijner dus dat ik mijn verhaal kon doen. 

 

Via de meest gestelde vragen of opmerkingen in het afgelopen jaar (Hoe doe je dat met je werk? Mis je je familie niet? Ik kom wel gezellig een keer logeren! Weet je nog een leuk restaurantje / hotelletje / beachclub / wijnproeverij / bezienswaardigheid?) kwamen we uit bij de essentie van de presentatie: Wat heeft het me nu gebracht?

 

Want wat was dat nou, behalve heel veel zon, vele heerlijke wandelingen in de bergen, heerlijk eten en leuke nieuwe mensen leren kennen? Want dat is echt wel zo. Het is echt zoals je je voorstelt bij in het buitenland wonen. Het is niet zo’n “Ik vertrek-plaatje” met moeilijkheden en narigheid. Het is ronduit heerlijk. Niet in de laatste plaats omdat ik me meer dan ooit omring met mensen die ook iets van het leven willen maken. Die net als ik hebben besloten dat NU de tijd is om te genieten, en niet later. 

 

Dus als dit jaar me iets gebracht heeft is dat het wel. Een versteviging van dat besef. Dat genieten niet een optie is. Geen toevalligheid voor na het werk, in het weekend of bij het pensioen. De gretigheid om het leven bij de lurven te pakken is alleen maar aangewakkerd. Plezier en energie staan voorop. En ja, er wordt ook gewoon gewerkt, en rekeningen betaald. Maar meer dan ooit meet ik alles wat ik doe aan de schaal van plezier. En ik realiseerde me dat ik nooit meer terug kan naar het oude leventje.