Franska.nl

Het zal een jaar of zes geleden zijn. Samen met een stuk of tien woonredacteuren was ik uitgenodigd door Ikea voor een persreis naar het Zweedse plaatsje Älmhult. Ingvar Kamprad, de oprichter van Ikea die een poos geleden is overleden, opende hier in 1958 de eerste vestiging van zijn meubelimperium. Älmhult is een beetje Twin-Peakserig. Dat er een grote Ikea-vestiging staat zal niemand verbazen, maar dat ook de rest van het stadje blauw met geel is, heeft iets onwerkelijks. Er is een enorme Ikea-campus met een Ikea-testlaboratorium, een Ikea-museum met Ingvars eerste zelfbouwtafeltje, een Ikea-bank (en dan hebben we het niet over de Klippan, maar een bank voor geld), het Ikea Aktivitetshuset, het Ikea Corporate Centre, het Ikea Hotel en de grootste fotostudio van Noord-Europa: de Ikea-fotostudio. Waar, je raadt het misschien al, de Ikea-catalogus wordt gefotografeerd. 

Meer dan de helft van de bevolking van Älmhult werkt voor de meubelmultinational, waardoor de gedachte je besluipt dat Ikea niet zozeer een bedrijf is, maar een beweging. Met ons groepje journalisten werden we naar een keurig aangeharkte woonwijk gereden, om op de thee te gaan bij een perfect blond Zweeds gezin in een schattig Zweeds houten huisje dat van boven tot onder was ingericht met Ikea-spullen. Er waren Ikea-gemberkoekjes bij de thee en later, na een rondleiding door de Ikea-ontwerpstudio, aten we Zweedse gehaktballetjes voor de lunch. 

’s Avond aten we in een prachtig met kaarsen verlicht oud huis midden in het bos.

Er was behoorlijk wat Schnapps. In de taxi terug vroeg iemand zich hardop af of we de bedden in onze hotelkamers eerst zelf met een inbussleutel in elkaar moesten draaien. Of dat het bed een ballenbak zou zijn. Maar het Ikea Hotel bleek een soort basic, maar blije jeugdherberg met simpele kamers waarin een heel gewoon Ikea-bed stond. Toen ik mezelf enigszins giechelig op het Sultan-matras liet vallen en eens goed om me heen keek, was het toch wel een beetje weird dat ik letterlijk alles wat ik zag kende uit de Ikea-catalogus: een rood Sktruvsta-bureaustoeltje, drie Ribba-wissellijsten aan de muur, het Innaren-douchegordijn, de Brogrund-wc-rolhouder, de Lack-wandplank, de Godmorgon-spiegel…

Net voor ik in slaap viel, bedacht ik me ineens dat er toch íets in die kamer moest zijn dat niet van Ikea was, en ineens wist ik het: de verplichte hotelbijbel! Ik knipte het Fubbla-lampje op het Hemnes-nachtkastje aan en schoof het laatje open om mijn vermoeden te checken. Maar ook daar had Ikea aan gedacht: in plaats van de geijkte bijbel lag daar een glanzend nieuw exemplaar van… de Ikea-catalogus.

Eigenlijk had ik het kunnen weten.