Geertrude’s nieuwe bikini
‘Ik trek dit even wat strakker, dan komen de billen beter uit.’ Ik onderdrukte mijn neiging om terug te deinzen en liet de man zijn gang gaan.
We stonden in een boetiekje waar we regelmatig langslopen. Al weken wees echtgenoot me op de bikini in de etalage. ‘Die vind ik mooi.’
Ik haalde dan nog net niet mijn schouders op. Het was inderdaad een mooie bikini, maar ik hád een bikini. En een lange, lange lijst met dingen waar ik liever geld aan uitgaf.
Maar nu was hij jarig. Om precies te zijn: hij was vandaag vijftig geworden. En ik had gezegd dat hij mocht kiezen wat we vandaag gingen doen. We hadden geluncht bij één van onze favoriete restaurantjes, een ijsje gegeten, wat rondgereden over het eiland en een half uurtje gewandeld door de stad. En toen reed hij ineens naar dat winkeltje.
‘Ik geef jou die bikini voor mijn verjaardag’, kondigde hij aan. Tja. Wat zeg je dan? Ik had natuurlijk kunnen weigeren, maar het was wel erg lief ook. En slim. Want hij weet dat ik zoiets nooit voor mezelf zou kopen.
Ook niet nu ik ‘een perfect figuurtje’ heb. Dat laatste zijn niet mijn woorden, maar die van de verkoper in het boetiekje. Fijn compliment, maar dat lijf wordt er echt niet jonger op. Dat wilde ik zeggen. En toen bedacht ik dat dát nu juist een argument was om nog één keer zo’n bikini te kopen die vooral uit koordjes bestaat. Trouwens, dit model had wel een strook stof tussen het broekje en het bovenstukje, zodat het precies mijn toch ietwat slappe buik bedekte.
Bovendien was mijn andere bikini wel bijna aan vervanging toe. En als ik een vriendin moest geloven viel het niet mee om op dit eiland een bikini te vinden die de boel een beetje bedekte. ‘Wat ik ook paste, overal hing mijn kont er half uit’, verzuchtte ze. Maar haar man zei dat hij die kont sowieso wel mooi vond, en had ze weleens om zich heen gekeken op het strand? Dat hoort er blijkbaar bij tegenwoordig.
Ik bekeek mezelf in de spiegel. De strakkere koordjes deden inderdaad iets met de billen. Geen idee hoe dat werkte, maar ze leken ineens jaren jonger. Toen had ik geen enkel argument meer om te weigeren.
Dus ging ik de volgende dag zwemmen in mijn nieuwe, opvallende bikini. En voelde me daar stiekem best lekker bij.
Door: Geertrude Verweij
Geertrude schrijft feelgoodromans. Daarnaast is ze redacteur, tekstschrijver, boekhouder, moeder, echtgenote, in het bezit van veel te veel hobby's en bezig haar lege nest in Nederland te verruilen voor een droomhuis op Curaçao. Over dat laatste (maar af en toe ook over de rest) schrijft ze wekelijks voor Franska.
