Het is niet omdat ik geld te veel heb en ook geen kwestie van voor hetzelfde geld
Maar er zijn zo van die dingen die er bij ons niet inkomen. Of juist wel…
Het is niet omdat ik geld te veel heb maar omdat ik dierenwelzijn en het voortbestaan van onze planeet hoog in het vaandel heb, dat ik kritisch ben over wat er in mijn boodschappenkarretje mag. Zo moeten blikjes vis of verse vis, voor zover ik die laatste al koop in de supermarkt, het MSC-keurmerk hebben wat staat voor gecertificeerde duurzame visserij. Voor vlees is het Beter Leven-keurmerk een moetje en dan het liefst drie sterren omdat de dieren bij één ster nog steeds niet naar buiten mogen.
Goed bezig, vind ik zelf en gelukkig ben ik al lang geen uitzondering meer. Duurzaam boodschappen doen is namelijk nogal in opmars. Maar liefst 22% van de boodschappen die we met z’n allen inslaan is inmiddels duurzaam en voorzien van een topkeurmerk – niet alleen Beter Leven of MSC maar bijvoorbeeld ook ASC, EKO, On the way to PlanetProof, Demeter, Fairtrade en Climate-Neutral Certified. Alleen biologisch blijft achter en ook dat komt me bekend voor. Nadat ik heel lang biologisch was, viel ik in een vlaag van bezuinigingsdrift een beetje van mijn geloof en kocht ik minstens zo vaak een gewone komkommer als een biologische.
Totdat ik bij Jinek een item van Teun van de Keuken zag over gewasbestrijdingsmiddelen. Kort gezegd zijn er weliswaar Europese regels voor de hoeveelheden die per bestrijdingsmiddel per product gebruikt mogen worden, maar ontbreken de richtlijnen voor het aantal bestrijdingsmiddelen dat per product mag worden gebruikt. Dat betekent in de praktijk dat heel veel vers een cocktail van gif bevat. De buitenste laag van al deze chemicaliën kunnen er in het geval van een wortel nog wel af worden geboend. Maar in zachte producten als aardbeien, tomaten en frambozen, slasoorten en bijvoorbeeld spinazie is die cocktail er lekker ingetrokken en haalt heel goed wassen weinig uit. Wat te doen, vroeg Jinek zich met haar hand op haar bolle buik af. Was er nog iets wat ze wél met een gerust hart mocht eten?
Biologisch, volgens Teun – en Teun kan het weten. Om nou te zeggen dat die biologische producten 100% gifvrij zijn, ging hem helaas wat ver, maar minder giftig zijn ze in elk geval. Daags na de uitzending gingen er niet alleen producten met een duurzaam topkeurmerk in mijn boodschappenkar, maar toch ook weer biologische aardbeien en spinazie. Niet omdat het een kwestie van voor hetzelfde geld is, maar omdat mijn eigen welzijn me minstens zo lief is als dat van de dieren en onze planeet.
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
