Franska.nl

Maar er wordt ook gebeld door allerlei mensen die mij een kaartje onder de neus duwen, mij fijne feestdagen wensen en me vervolgens verwachtingsvol aankijken. De bedoeling is dan natuurlijk dat ik mijn portemonnee pak en hun een geldbedrag geef.

Natuurlijk doe ik dat graag voor de krantenbezorger die door weer en wind iedere dag mijn krantje voor half zeven op de mat laat ploffen. En voor de reclamefolderbezorger, een ventje van veertien die met een oude kinderwagen vol reclameboekjes door de wijk loopt. Die geef ik ook altijd een paar euro.

Maar dan komt er ook nog een hele stoet van bezorgers voorbij die ik helemaal niet ken. Die waarschijnlijk van alles in mijn brievenbus gooien waar ik niet om gevraagd heb, en wat ik dus ook niet lees. Maar ieder jaar trap ik er weer in en zo heb ik inmiddels een apart potje met geld bij de deur staan om uit te delen. Want ik vind het ook zo sneu, als iemand zo zijn best doet om zijn handel te bezorgen, dat ik dan niks aan hem geef als bedankje.

Als ik boodschappen doe, staan er altijd mensen bij de ingang van de supermarkt die collecteren om al het leed de wereld uit te krijgen. Ook daar gaat regelmatig wat in de bus. Van de week nog, dat meisje dat in de stromende regen heel erg haar best deed voor iets dat ik niet kon verstaan. Maar ze had een echte collectebus in haar hand en een officieel kaartje om haar nek. Dus ook daar deed ik aan mee. En dan zijn er ook nog heel veel goede doelen die via loterijen en e-mailtjes proberen om mij toch nog een beetje extra geld afhandig te maken. Ik krijg inmiddels een beetje het gevoel dat ik de hele maand december aan het uitdelen ben. En ergens moet ik wel de grens trekken.

Maar ik durf geen nee te zeggen. Want ik ben bang dat ze me dan een krent vinden. Een knieperd. Ken je dat gevoel? Eigenlijk wil ik niets geven aan goede doelen waar ik niks mee heb, of voor een krantje dat ik toch niet lees. Maar ja, beter een leeg potje bij de voordeur dan het idee dat ik een vrek ben, toch?