Franska.nl

Gebakje

Ik heb een kennis die denkt dat altijd alles om hem draait.

 

Dat elk gesprek over hem gaat, en dat elk mens in zijn omgeving alleen maar bezig is met denken aan hem. Hij is dus ook de hele dag bezig een goede indruk te maken, want het lijkt hem prettig als iedereen op een positieve manier aan (en over) hem denkt. Het liefst heeft hij eigenlijk dat we ook allemaal jaloers op hem zijn, maar dat wil nog niet zo lukken. 

 

Ik ken geen mens dat met hem zou willen ruilen. Die ook de hele dag zo bezig zou willen zijn met opscheppen en vertellen over zichzelf. Vertellen over wie je bent, wie je kent, wat je kunt, wat je weet en wat je hebt. En vooral dat laatste doet hij veelvuldig. Hij loopt op de beste schoenen ter wereld, heeft de duurste fiets van het land, de grootste auto van de straat, de mooiste jas uit de garderobe en de beste aardbeien in zijn tuin. Ik vermoed zelfs dat hij zijn neus snuit in de beste papieren zakdoekjes op aarde, maar gelukkig schept hij daar niet over op. 

 

Wel doet hij dat over de grootte van zaken. Hij heeft natuurlijk ook de grootste verzameling wijn, bier, whisky en Dinky Toys. En tevens schept hij te pas en te onpas op over de grootte van zijn lichaamsdelen, terwijl hij qua centimeters boven geen van ons allen uitkomt. Iedereen kan dus niet anders dan op hem neerkijken. Terwijl hij zo verschrikkelijk zijn best doet om iemand te zijn waar we (in zijn ogen) tegen op zouden moeten kijken, steekt hij geen millimeter boven wie dan ook uit. En hij pocht ook te pas en te onpas over een lichaamsdeel van een centimeter of twintig, en doet dat zó vaak dat wij eigenlijk denken dat ook dát formaat eigenlijk valt onder de Dinky Toys. 

 

Toch mag ik hem wel. Hij past goed in onze kennissenkring van mannen en vrouwen die samen studeerden, uitvlogen, trouwden, scheidden, succes hadden, ten onder gingen, ziek werden, beter werden, neervielen, opkrabbelden, bijna verdronken en als een raket weer herrezen. Als hij er niet zou zijn, zouden we met zijn allen lang niet zoveel pret hebben. Al was het maar met lachen om hem, of door het feit dat wij onszelf slimmer wanen wanneer hij weer dom overkomt met zijn gepoch. 

 

Hij heeft dus echt een functie. Hij doet mij een plezier, want door hem voel ik me fijn omdat ik dat opscheppen zelf niet nodig heb. Ik waan mezelf weer erg tevreden als ik hem zie worstelen met wat hij denkt tekort te komen. Hij zorgt er dus voor dat wij ons allemaal beter voelen, en daardoor geven wij hem weer graag het gevoel dat hij heel waardevol is in ons midden. En dat is precies wat hij zoekt, dus cirkeltje rond.

 

Maar nu had ik zelf laatst iets leuks bedacht om mezelf door de momenten heen te slaan dat het ongepast is om uitgebreid te gaan gapen tijdens zijn opschepperij. 

 

Ik stond mezelf toe om bij alle keren dat hij zou zeggen ‘ik heb’ maar eens te denken dat hij eigenlijk ‘ik ben’ bedoelde.

 

Bij ‘Ik héb de grootste…’ zei hij dus eigenlijk ‘Ik bén de grootste….’ En dat alleen was al erg hilarisch bij de irritante opschepperij over zijn viriliteit. 

 

En dat hij die middag dus ook de best klinkende ukelele, de meest gezochte spaghettisoort, de handigste regenjas, en het snelste zichzelf dichtrollende zonnescherm was, maakte het nóg leuker.

 

En daar kreeg ik dus spontaan de slappe lach van. Maar omdat hij ook nogal snel beledigd is, ben ik nu aan het bedenken hoe ik hiervoor mijn excuus kan aanbieden zonder dat ik opnieuw in lachen uitbarst (en hij dan wéér denkt dat ik hem uitlach). 

 

Stel je voor dat hij zegt: ‘Kom binnen, ik héb een gebakje voor je.’ 

 

Dan lig ik ongetwijfeld weer slap van het lachen tegen zijn deurpost, en dat schiet natuurlijk niet op.