Puppy’s & Pubers

 

Franska.nl-lezeres Roselle de Jong is deze week onze gastcolumnist!

 

Plotseling neemt iedereen een hond. Dat zit zo: onze puberkinderen hebben ons niet meer nodig. Ze hebben een hechte vriendenkring, gaan zelf naar school en hebben ook bij het huiswerk maken bar weinig hulp nodig. Ja, je moet ze een beetje achter de vodden zitten maar ze zijn best zelfstandig. En daar wringt de schoen: die zelfstandigheid. Want veel ouders willen zórgen, en zorgen en zelfstandigheid, dat botst. Zolang er voor ze gezorgd wordt, zijn pubers afhankelijk, en dat willen ze juist niet. Ze duwen hun ouders weg (soms figuurlijk, meestal letterlijk) want ze willen al die bemoeienissen niet. Daar sta je dan, met je goeie bedoelingen.

 

Dus wat doet iedereen? Voor een nakomertje zijn ze te oud, dus kiezen ze iets wat daar het dichtstbij in de buurt komt: een hond. Want een puppy heeft je nodig, doet nog lief tegen je, is af te richten en houdt je actief. Ideaal als puberkinderen niets meer van je willen weten. En dus nemen vrienden massaal puppy’s. Er wordt gewandeld, geknuffeld, getraind en vooral veel gedierenartst. Het zijn net baby’s: ze houden je de halve nacht wakker met gehuil en gepiep en als het je eerste is maak je je zorgen om elk hoestje en vlekje. Mijn vrienden rennen bij elke kik die het beestje geeft naar de dierenarts en proberen daarna zo snel mogelijk te vergeten wat ze allemaal hadden kunnen doen met het geld dat ze daar hebben achtergelaten. Ze vertellen verheugd dat al dat wandelen ze ontzettend fit houdt, dat puppy’s aandachtmagneten zijn op straat en ze groeten links en rechts hondeneigenaren die ze kennen uit het park. Soms hoor ik zelfs dat tieners van de bank komen voor een blokje om met hondlief.

 

Nou vind ik honden best aardig hoor, maar eigenlijk ben ik blij dat ik niemand meer hoef te verzorgen. Maar stel nou hè, dat morgen onze (heel zelfstandige) katten allebei dood neervielen, dat ik geen sociaal leven had en dat ik in zo’n zorgmoeder veranderde, dan zou ik er nog eens over nadenken. Tot het zover is pas ik met liefde op hondjes wiens baasjes zo nodig een weekendje weg moeten. Heb ik ook een keer aanspraak in het park.

 

 

Ook een keer gastcolumnist zijn op franska.nl? Mail je column (van maximaal 400 woorden) naar content@franska.nl. Als je column niet geplaatst wordt, ontvang je daar geen bericht over.