Leeg nest
Franska.nl-lezeres Rita de Wilde is deze week onze gastcolumnist!
Mijn telefoon gaat: het is oudste zoon. Als hij belt heeft hij meestal een dringende vraag of mededeling. Zo ook nu, er is tegenslag. Na bijna drie jaar in het noorden van het land te hebben gewoond zijn zoonlief en vriendin op zoek naar een appartement in de randstad.
Na ons voorstel om een korte periode bij ons te overbruggen zodat ze op hun gemak naar een appartement en stageplek kunnen zoeken, heeft zoonlief van schrik alles op alles gezet om een woning in Den Haag te vinden. Het lijkt gelukt. Totdat twee dagen voor contractondertekening en verhuizing de makelaar belt. Om onduidelijke redenen gaat het appartement plotsklaps niet meer door. Er zit niets anders op dan zoon en schoondochter halsoverkop onze kant op te verhuizen.
In deze situaties zijn we goed, het hele gezin werkt nauw samen. Binnen no-time is er opslag voor de meubels gehuurd, heeft jongste zoon een bus geregeld en vertrekken vader en zoon naar het noorden. Onze bij mij achtergebleven schoondochter maakt een heerlijk Hongaarse goulash en ik vermaak me prima met kleinzoon en honden.
Aan het eind van de middag is het zover, manlief komt met beide zoons, schoondochter én een bus vol met spullen onze oprit opgereden. Voor ik het weet is het een drukte van jewelste. Ik vind het fijn als iedereen er is, zo ook nu. En dan realiseer ik me dat het huis vanavond niet leeg loopt… dat bezorgt me gemengde gevoelens.
Zo’n moeite als ik had toen beide jongens mij met een leeg nest achter lieten, zo goed bevalt het me inmiddels om weer met z’n tweetjes te zijn. Na anderhalf jaar hebben manlief en ik een eigen ritme. Ik maak me zorgen. Onze dierbare oudste is een horecaman én een avondmens. Boven is hij nogal een wervelwind. Ik herinner me even alleen nog maar het eindeloos op en neer geklepper op de trap, openstaande deuren en onophoudelijk geklets. Ik spreek mezelf vermanend toe, ik moet het wat tijd gunnen. Dat lukt. Dan vraag ik me af waar ik me zo druk om heb gemaakt.
Zoonlief en schoondochter zijn gezellig en helpen goed mee. En ze passen hun ritme aan op dat van ons. Ook onze om-de-hoek-wonende zoon, schoondochter en kleinzoon genieten zichtbaar van de tijdelijke en gezellige omstandigheden. En ik? Mijn moederhart klopt blij. Het mag nog wel even duren voordat mijn nest opnieuw leeg raakt…
Ook een keer gastcolumnist zijn op franska.nl? Mail je column (van maximaal 400 woorden) naar content@franska.nl. Als je column niet geplaatst wordt, ontvang je daar geen bericht over.
