Franska.nl

Gaan twee groenten mijn buikvet doden?

 

Dagelijks staat er in de linkerhoek van mijn favoriete computerspelletje een venster met daarin een dikke buik die over een slipje heen hangt.

Dat vet is geel ingekleurd, ter illustratie hoe afzichtelijk dat is. Eronder de intrigerende tekst: ‘deze twee groenten zullen ’s nachts je buikvet doden’. Huh?

 

Als dat echt zo was, zou half Nederland toch allang aan die twee groenten verslingerd zijn? En dan zouden ze toch niet aan te slepen zijn? Ik was benieuwd om welke groenten het ging, dus ik klikte erop. Het begon met een in raar Nederlands gesteld verhaal over een te dikke vrouw, Lieve Sleelandt, die 88 kilo woog. Al jaren zat ze wanhopig te wachten op een aanzoek van ene Freek, met wie ze een latrelatie onderhield. Freek keek echter tijdens hun vakantie in Egypte steeds naar dunne meisjes. En niks aanzoek hè, daar kon ze naar fluiten. Maar ineens zag ze het licht: dit is vanwege mijn vetrollen. Daar houdt mijn Freek niet van. Echter, de redding was nabij. Een ooit dikke, maar nu magere vriendin raadde haar ‘black latte’ aan.

 

Ik was nog steeds benieuwd naar de groenten. Iets met kolen, vermoedde ik, maar ze bedoelden houtskool. Vele (jawel, vele) diëtisten hadden allang ontdekt hoe houtskool, verstopt in een poedertje, vet-smeltende dingen deed in je lichaam, zo stond in dit sprookje. Het kwam goed uit dat Freek een paar maanden uit beeld was (waarom meldt het verhaal niet, maar een zakenman hè, dat is heel breed en dan kan zo’n man gerust een paar maanden de hort op naar allerlei stadjes vol schatjes). Die vetrollen hadden Freek er overigens niet van weerhouden om toch regelmatig met Lieve van bil te gaan. In het donker wellicht? Met een krant over haar vetrollen? Het resultaat: twee kinderen. Ook dat nog. Ik kreeg geen warm gevoel bij de foto van Freek. Meneer Doorsnee met een chagrijnige tronie (maar hij had op dat moment – in een zwembad – Lieve plus vetrollen in zijn armen), zelf ook wat pafferig. Niet iemand waar je als vrouw kwijlend achteraangaat. Maar Lieve wel, dus zij ging aan de black latte. De kilo’s vlogen er af. Zesentwintig maar liefst. In een paar maanden, want tsja, toen kwam Freek weer terug. De foto van Lieve na die min 26 kilo geeft te denken. Net alsof er een te groot hoofd op een veel te klein lijf (van iemand anders, vermoed ik) is geschroefd. Slordig gefotoshopt. Freek was bij thuiskomst echter totaal verrast en besprak meteen een vakantie in Tunesië. En abracadabra, daar keek hij alleen naar Lieve, die nu eng slank was, en niet meer naar al die andere gratenpakhuizen die voorbijkwamen. Eindelijk: Freek op z’n knieën, met De Ring in een doosje. Je zou die man toch afvoeren naar een Russisch strafkamp? Het taalgebruik in deze idiote advertentie is om van te braken. Ik heb dan ook gemeld dat ik het misleidend en griezelig vind. Dat helpt natuurlijk niets, maar ook al weerhoud ik er maar één vrouw van om dit rare spul te nuttigen, dan is dat meegenomen. Ik las Man dit belachelijke sprookje voor en zijn commentaar liet zich raden: ‘Bof jij even dat je toch nog een man hebt gevonden?’ Gevonden ook vooral, alsof ik zoekende was. HIJ zocht… en vond MIJ. Zoals dat hoort.