Fijn, zo’n talenknobbel
Vakantietijd = vreemde talen spreken. Ik vind dat een van de leukste onderdelen van over de grens gaan. Zal wel door die takenknobbel van mij komen. Waar komt dat woord trouwens vandaan? Wat heeft taal met een knobbel te maken en waar zit dat ding dan?
Die zoeken we op
Talen leren is deels goed luisteren, lekker meedoen en vooral de klank te pakken proberen te krijgen. Eigenlijk een beetje papegaaien. Dat werkt best goed. Al maak je een groot deel van de vorderingen toch echt door simpelweg woorden te stampen. Dat kreeg ik met de paplepel ingegoten. Op school met de Franse ‘Petit Vocabulaire’ (wie kent ’m nog?). Engels via de tv met Walter and Conny. Toch begon het al veel eerder bij ons thuis.
Zo leerden wij als kinderen al vroeg de belangrijkste woorden zodra we in het buitenland waren. Kon m’n vader na het verschrikkelijke lange end rijden naar een camping aan de Moezel (in onze Volkswagen Kever) ons er gewoon op uit sturen om een biertje te halen. Onderweg liepen we steeds te herhalen: ‘Eine flasche Bier’ en ‘Bitte Pfand zurück’. Later kwamen we in Joegoslavië en daar hadden we het ook al snel onder de knie: ‘Jedan pivo’ (= 1 bier).
Als je dat stampeffect als kind onder de knie gekregen hebt, blijft dat waarschijnlijk goed werken. Zo heb ik vorig jaar in Finland het Finse woord voor mier opgezocht, die klojo’s hadden namelijk verzonnen dat de sauna wel een leuke plek was om lekker doorheen te marcheren. En daar zit je dan in je blootje tussen.
Kriebeldebiebel
En wat ontdek ik? Exact een jaar later weet ik dat rare Finse woord voor mier nog uit m’n hoofd: murahainen. Een jaar niet aan gedacht en hop, daar is-ie weer. Plopt zomaar omhoog. Kan ik meteen weer even langs de benzinepompwinkel voor een lokdoos, want die kriebeltypes overleven natuurlijk weer gewoon de Finse winter. En die temperaturen zijn niet mals daar. Benieuwd of we er dit jaar een eind aan kunnen maken…
Door Franska
Fotografie: Esmée Franken. Visagie: Charlotte van Gulik, Haar: Isabella Greuter
