Daarentegen
Wij van ‘vrouwenstein’ houden er wel van om af en toe iets uitgebreid door te nemen. Nou ja… doornemen, ik bedoel eerder ‘van ons afpraten’. De meesten van ons dan, hè. Ik wil absoluut niet het verwijt krijgen dat ik rolbevestigend bezig ben, merk je? Kreeg ik laatst al om m’n oren ;-) Dus ik dek me maar even in.
Is dat ook weer geregeld
Nu die mannen even uitleggen hoe het moet. Dat omgaan met een vrouw die iets wil vertellen. Je kunt dit natuurlijk ook even uitprinten en ophangen. Op de koelkast bijvoorbeeld. Komt-ie.
Punt 1:
Als we iets willen vertellen, willen we geen discussie. Iets vertellen is iets anders dan een gesprek. Dat dat maar even duidelijk is.
- Gewoon naar ons luisteren dus
- Even niet in je telefoon, je krant of naar de tv kijken
- Naar óns kijken dus
- Niet meteen met een oplossing aankomen
- Als we die willen, dan vragen we die wel
- Laten merken dát je luistert
- Dus af en toe knikken en begripvol ‘ja’ zeggen bijvoorbeeld
- Nooit zeggen dat we datzelfde nét al keer gezegd hebben
- Ook niet zeggen dat je het nu wel weet
- Af en toe iets zeggen als: ‘Oh wat erg’, ‘Oh, wat lijkt me dat vervelend’
- Alleen als je het meent natuurlijk
- En als we dan helemaal uitgepraat zijn even een knuffel
- En een aai over ons bol
- En een lieve kus
Nou, zeg nou zelf, niet moeilijk toch?
Moet zo toch lukken?
