Franska.nl

Dat vertellen ze je dus niet

Zo tegen m’n dertiende jaar kreeg ik onder vier ogen een gesprek met m’n moeder, waarin ze alles uitlegde over ongesteld worden en wat je dan moest doen. Dat was, toen ik klein was, een heel ander verhaal dan later. Dat wat je moest doen dan. Van die voorgevormde inplakbare maandverbanden bestonden helemaal nog niet, dus het was een partij gehannes met een speciaal broekje met van die jarretel-achtige dingen erin.

Ach… ik zal je de verdere info besparen, want als je mijn leeftijd hebt, dan weet je het al en als je er niets van weet, dan heb je eigenlijk ook niets aan die kennis. Dus. Over en sluiten.
En zo leerde je meer dingen. Over ‘je eerste keer’ en waar je dan aan moest denken. Over haren op bepaalde plekken, die daar wel groeien, maar waarschijnlijk bij nader inzien een vergissing der natuur waren (gek toch?) en hoe je die weg kon krijgen.

En over je eerste bh en dat je die dan samen ging kopen. ‘Twee erwtjes op een plankje’, noemde m’n vader het, maar er moest wel een bh omheen. Kort daarna was-ie trouwens hartstikke uit, dat ding. Niet dat ik hem verbrand heb hoor. Maar uit was-ie wel.

Ergens stopte de opvoeding

Over de overgang heb ik nooit iets gehoord. Vooral waarschijnlijk, omdat m’n moeder er zelf nooit iets van gemerkt heeft. Ik gelukkig ook niet, dus ik miste niets. Maar waar ik nooit iets over gehoord heb, is over je ogen. Dat die dus op een gegeven moment achteruitgaan. En dat je dan begint met een leesbrilletje. Gedoe. Vergeten op te zetten en weer teruglopen. Overal ligt er eentje, maar ook weer nergens. Veel gezoek dus.

Dat gedoe met een bril… pfff

Maar goed, dat is nog tot daaraantoe. Toen de ‘echte’ multifocale bril z’n intrede deed, begon wat mij betreft het gedoe pas. Best duur zo’n bril, dus loop ik thuis met een half voor m’n ogen opgezet leesbrilletje op m’n neus. Waarmee ik dan bij vergissing regelmatig even in de auto stap voor een boodschapje, om er na tien meter achter te komen dat ik geen steek zie met dat ding. Terug dus en andere bril halen. En dat gebeurt zeker een keer per week. Dom dom.

Wat ik helemaal nooit van iemand gehoord heb, is dat een bril giga onhandig is in de regen. Dat er nog steeds geen ruitenwissers bij je bril geleverd worden, snap ik dan ook niet. Je doet drie stappen buiten en je ziet geen hout meer. Al loop ik maar naar de auto, kan ik eerst weer gaan zitten poetsen. Wordt een ongeduldig typ als ik niet vrolijk van. Ben ik nou echt de enige die dit heeft? Of is het een probleem van niks? Zal wel weer het laatste zijn…Heb ik je weer eens lastiggevallen met een futiliteitje van lik-m’n-vestje. Oeps.