Vanmiddag ga ik naar
Sint-Petersburg…

 

Onze Finse vrienden hebben bedacht dat we onze vakantie in Finland (waar ik het gisteren over had), starten met een reisje naar Sint-Petersburg. Daar gaat vanuit Helsinki gewoon een trein naartoe. Handig, toch? Kunnen we meteen inhalen en bijpraten, want we hebben elkaar een jaar niet gezien.

 

Dus vandaag was ik overdreven vroeg uit de veren, om op tijd naar Helsinki te vliegen. Misschien zit ik daar al, als je dit leest… Bij aankomst is het in Finland meteen een uur later. Van het vliegveld gaan we regelrecht naar onze vrienden in Helsinki, snel alles handig ompakken en vervolgens wegwezen, richting trein.

 

Schijnt een uur of drie rijden te zijn. En onderweg wordt het weer een uur later. Zijn we dus zomaar twee uur kwijt. Komt ons wel goed uit, kunnen we tenminste op tijd naar bed, om dat vroege opstaan weer in te halen.

 

Ik heb (niets voor mij!) helemaal geen tijd genomen om me ook maar een minuut in Sint-Petersburg te verdiepen. Op een reportage van Chris Zegers na dan, die ik toevallig zaterdag ineens zag. Daar kwam ik erachter dat die stad nog maar driehonderd jaar bestaat. En dat de Hermitage twaalfhonderd (!!!) kamers heeft. Kortom. We hadden beter een paar weken kunnen blijven, dat krijg je natuurlijk nooit helemaal bekeken.

 

Of zou er een goeie truc voor zijn? Net zoiets als in het Rijksmuseum, dat je met zo’n koptelefoon op je hoofd van het ene naar het andere belangrijke kunstwerk wordt gestuurd en je zo spelenderwijs toch overal langs loopt. Maar zelfs dan wordt het waarschijnlijk nog een soort vierdaagse.

 

Ik ga m’n best doen en zal laten weten hoe het afgelopen is.

Wordt vervolgd dus.

En als je leuke tips voor me hebt? Ik hoor ze graag!

 

 

Door Franska

Fotografie: Esmée Franken. Visagie: Charlotte van Gulik, Haar: Isabella Greuter