Doen we het eigenlijk ooit goed?
Afgelopen maandag ging ik langs bij mensen in de buurt van Zwolle. Had me voorgenomen lekkere bonbons uit Brabant mee te nemen. De enige echte ‘La Bohème’s’. Had ik gewoon zondag bij de supermarkt kunnen halen. Vergeten. Zat echt een beetje tegen mezelf te mopperen onderweg in de auto. ‘Je zou het zelf ook leuk vinden Franska, als iemand bijvoorbeeld uit Friesland langskwam en Duumkes mee zou nemen.’ Balen dus. Kwam ik daar binnen met lege handen.
Of deze
Heb ik dus nog steeds niet een cadeautje gegeven aan ons overbuurmeisje. Terwijl ik nog wel zo nodig moest zeggen: ‘Ik maak het goed met je, dat ik er niet was op de dag zelf. Cadeautje komt eraan.’ Jaja. Knoeiwerk mevrouwtje. Straks is ze weer jarig en dan heeft ze nog steeds niets gekregen van je…
En deze
Ik tegen aangetrouwde familie: ‘Maar we maken een afspraak, zou zo leuk zijn een reünie van de familie. Gaan we doen.’ Nog steeds niet geregeld. Zou me niet verbazen als die mensen straks niet eens meer zin hebben. Want ‘Als die lui het dan zo druk hebben met zichzelf en al die zogenaamd belangrijke dingen waar ze mee bezig zijn, nou dan gewoon liever niet.’
En de allerergste
Had ik maar wat meer langsgegaan bij m’n zieke vriendin. Toen ik laatst een spoed-telefoontje kreeg, schrok ik zo hard dat ik van de schrik moest huilen. En van schuldgevoel en van verdriet natuurlijk. Bleek loos alarm. Gelukkig. Maar het schuldgevoel blijft knagen. Want altijd te druk. Altijd bezig. Vooral met dingen die zo nodig moeten omdat ik het zelf weer verzonnen heb.
Jongens jongens
O o o, wat kunnen we toch hard zijn voor onszelf hè? En mooi dat ik niet de enige ben die dat heeft. Spijt, schuldgevoel, altijd het idee dat je op alle mogelijke fronten tekortschiet. Waar komt dat toch vandaan? Ik weet heus wel dat je niet alles kunt. Een dag heeft maar zoveel uur en je moet ook nog slapen, werken en eten… en oeps… laatst zat ik dus gewoon zomaar weer een half uur een onzin- spelletje te doen. Schaam me dood.
Ja hoor!
Daar heb je het alweer. Dat beschuldigende vingertje. Naar jezelf. KAPPEN NOU! En als de sodemieter een lijstje maken met alle dingen die je wél gedaan hebt. Een mens mag ook weleens tevreden zijn over zichzelf.
Door Franska
Fotografie portret: Esmée Franken. Visagie: Charlotte van Gulik, Haar: Isabella Greuter
