Franska.nl

Zo leuk, speciaal voor de lancering van Wiekes boek werd gisteravond een feestje georganiseerd. Tuurlijk was ik er als eerste bij om me aan te melden. Een dag niet gefeest, is een dag niet geleefd. En ook leuk om Wieke weer te zien, want die zit tenslotte de hele tijd in Zambia. En daar zul je mij dus nooit tegenkomen.

En trouwens… niet voor niets dat ik me zo snel aanmeldde, want ik zat in een complot voor dat feestje, er zou namelijk nog iets heel speciaals gaan gebeuren…

Werd ik vorige week gebeld door de uitgever van Wiekes boek. Of ik een woordje wilde doen. Hij zei: “Wieke is altijd zo vol lof over jou, dus als er íemand is die het zou moeten doen, dan ben jij het.” Ik zei natuurlijk meteen ja. Totdat ik ging bedenken wat ik zou gaan zeggen. Oh, help. Dan moet ik natuurlijk wel iets zinnigs over Afrika weten te zeggen…

Wieke heeft lef, is nergens bang voor, houdt van landen die ik alleen maar heel eng vind. Gaat naar Zambia. Vrijwillig. Kan ik me dus echt niks bij voorstellen. Sterker nog, ze was al haar hele leven verliefd op Afrika. Probeerde daar zo vaak mogelijk naartoe te gaan. Om goed te doen. Te helpen. Niks de toerist uithangen. Sliep daar helemaal zonder dak boven haar hoofd in de woestijn. Jésses! Daar zitten dus schorpioenen en allerlei andere enge griezels. Kan Wieke niks schelen. Doen die mensen daar zelf toch ook altijd? Dus het zal best kunnen.

In Zambia kwam ze er al snel achter dat er iets niet klopte met de watervoorziening. Een kapotte pomp ergens in een dorpje in de buurt? Hop. Daar ging ze iets aan doen. Want ze wist: als ik het niet doe, doet niemand het. Wat begon als een klusje, groeide uit tot een bedrijf. Ze wist een hele schare mensen aan zich te binden via Facebook en op die manier wist ze geld in te zamelen om (intussen al 72!) pompen aan te leggen. Als mevrouw Biesheuvel eenmaal de mouwen opstroopt, dan stroopt ze ze ook niet snel meer terug. PETJE af.

En dan nog tussendoor, in die hitte, ondanks mieren op je hoofd, allerlei andere griezels van beesten in je huis, aanlopend volk dat iets van je wil en weigerende Wi-Fi-verbindingen, stug doorschrijven aan haar boek. Want dat land is zo mooi. Dat verdient een boek.

Dat is nu dus klaar. En gisteren feestelijk gelanceerd. Maar er was nog een reden voor dit feestje. Nadat Wieke vol passie haar verhaal deed en ook nog zulke mooie dingen over mij zei dat ik ervan ging blozen, kwam er ineens een burgemeester aanlopen. Met ambtsketting. Nou… dan weet je het wel. Toch?

Onze Wieke werd ter plekke geridderd voor al het mooie werk dat ze altijd gedaan heeft en nu nog steeds doet. Al zat ik in het complot, ik stond toch te bibberen van de zenuwen en te glimmen van trots. Want als er een íemand is waar ons landje trots op mag zijn, dan is het wel Wieke. Zó terecht dus!

Lieve Wieke, van harte. Meeeeeeer dan verdiend! XXX

PS.

Ik mag dus 3 gesigneerde boeken weggeven. Gewoon even naar dit artikel op onze Facebookpagina gaan en daar vertellen waarom juist jíj dit boek wilt. Of (als je geen Facebook hebt) een mailtje naar winnen@franska.nl sturen.