Fan van Anne with an E
Even zou ze uit het Netflix-nest worden geduwd, tenzij ze in de top 10 zou belanden.
Marketingtruc of niet, het gaf mij net het zetje om te beginnen met kijken naar Anne with an E, een drie seizoenen durende serie over een weesmeisje, Anne dus, dat na duizend deuken en een biljoen botsen geluk lijkt te vinden in Avonlea, een Canadees dorpje aan het begin van de twintigste eeuw. Denk paard en wagen, meisjes met pijpenkrullen en jurken met overschorten. Ik zit er helemaal in en wel omdat:
1. De schoonheid van alles
De styling is van een zeldzame zaligheid. Vooral het huis van Marilla en Matthew, de broer en zus die Anne uiteindelijk adopteren. Het is gewoon Little House on the Prairie on Steroids.
2. Je kunt het dus ook met minderjarigen kijken
Bij de meeste series moet ik mijn minderjarige meisje drie keer per aflevering onder een kussen stoppen vanwege ongepast taalgebruik of horizontale handelingen. Op een paar zielige scènes in het weeshuis na is dit prima te handelen voor jong en oud.
3. De tijd van toen
Samen naar de kerk, je zorgen maken om de oogst, brieven schrijven en hopen dat ze aankomen, naar een andere stad gaan met paard en wagen om daar een zondagse jurk te kopen. Heus, er waren ook heel veel vreselijke dingen in die tijd (de slavernij was afgeschaft maar kleurt het leven, er was grote angst voor het onbekende en homoseksualiteit werd weggemoffeld), maar dat verstilde leven, daar kan ik wel naar verlangen.
4. Die verrukkelijke Anne
Anne is de voorloper van Pippi Langkous. Minstens zo slim, tegendraads (zo weigert ze een buurvrouw die haar mager en lelijk heeft genoemd haar excuses aan te bieden en noemt ze de vrouw in kwestie zelf dik) en soms een tikje onhandig (een poging haar rode haar te kleuren behaalt niet het beoogde effect met een rattenkoppie tot gevolg). Ze citeert om het uur wel Jane Eyre en zegt zalige dingen zoals:
- A skirt is not an invitation
- Different isn’t bad, it is just not the same
- In my maturity I’ve come to the happy, evolutionary opinion that I’m unusual and I embrace it
- I’m loved now, but when I wasn’t, I didn’t mean I wasn’t worthy of it
- Grief is the price you pay for love, you see
- Tomorrow is always fresh with no mistakes in it
- En natuurlijk: I rather have you pronounce my name with an ‘e’, looks so much more distinguished than just plain old Ann.
Kijk maar gauw, voordat ze echt verdwijnt.
Beeld: Netflix
Door: May-Britt Mobach
