Franska.nl

Jammer, want die dames verslinden de tegenstanders met huid en haar. En dat haar, dat is nou juist het probleem bij die ‘pro-sexy-rups’, zoals mijn zoon ze noemt. Ik vind het wel een mooie benaming: het beestje ziet er als rups toch best mooi uit. Je verwacht dan ook dat er uit zo’n mooie rups toch een prachtige vlinder gaat komen, maar nee hoor, integendeel: het wordt een onopvallende nachtvlinder. Dus ik begrijp zo’n rups wel. “Als ik ’s nachts niet word gezien, ga ik me overdag zichtbaar en vooral voelbaar opstellen.”

Mijn handen jeuken om wat tegen die haartjes te doen. De één oppert ducttape: het voordeel is dat je daarmee gelijk alles onthaart. De ander zegt dat een pluizenrol ideaal is. Daarna nog even een verkoelende gel erop en klaar. Een derde zegt dat je met een föhn de bultjes moet verwarmen, omdat dan het eiwit stolt en de jeuk verdwijnt. Voor al deze oplossingen geldt natuurlijk wel: of de eerste drie weken niet meer naar buiten of in je skipak met helm en handschoenen, want anders begint het hele circus zo weer opnieuw. 

En dus moeten we het probleem bij de bron aanpakken. De mannen van de gemeente hebben vast nog nooit zo vaak gestofzuigd in hun hele leven, als ze nu in een paar weken doen. Maar ook daar is kritiek op, want de haartjes dwarrelen dan nog steeds rond. 

Haarlak dan? Ik kan je vertellen dat dat in ieder geval tegen oorwurmen werkt. Heel wat jaren geleden was ik met een vriendin op vakantie en hadden wij in onze tent een geweldige oorwurmplaag. Met haarlak gingen we de arme beestjes te lijf.

Dat zorgde natuurlijk gelijk weer voor een ander enorm probleem: de voorraad haarlak ging er in hoog tempo doorheen, waardoor het beoogde “suikerspinnenkapsel” daar aardig onder te lijden had. De nesten van de eikenprocessierupsen geven een aardig beeld van hoe ons kapsel er destijds uitzag… Het nadeel van de bestrijding van de rups met haarlak is, dat je bij regen weer opnieuw kunt beginnen. Tja, dat had ik je ook wel kunnen vertellen. 

En dus lijkt de beste oplossing spuitlijm. Alles plakt vast, dus geen gedwarrel meer, geen rupsen meer die de polonaise lopen, maar of het allemaal milieuvriendelijk is? Ik vraag me wel af hoe we alles op haren en snaren kunnen zetten om van dit exemplaar af te komen. Ik denk ook dat menig gemeenteambtenaar er inmiddels grijze haren van krijgt. Maar soms komt er onverwachts een opmerking, waardoor je er toch om moet lachen: mijn jongste neefje had namelijk wel de beste benaming, voor dit irritante beestje: hij zei met een stalen gezicht dat deze eikel-professor-rups echt een heel vervelend beestje is.