Even napraten over Chateau Meiland
Mag Erika even in de hoofdrol?
Mensen, gisteravond zomaar ineens weer een vers seizoen van de Meilandjes. Waar ik in december vorig jaar een kleine overdosis “wijnen’ en ‘meid’ tot me kreeg van SBS 6, maakte ik nu een sprongetje. Ik had ze gemist.
Martien is gestopt met roken en zowaar vijf kilo aan gekomen waardoor hij helemaal in zijn ‘up’ zit, maar wat vind ik Erika Renkema toch een heerlijke, verrukkelijke vrouw.
Hoe ze daar in de keuken alles omvergooit en het gehakt tussen de pitten uit staat te grissen, dat alles vergezeld van een vloek en een “je kunt hier van de vloer eten, er ligt genoeg”, ik krijg er geen genoeg van. Daarna zit ze in haar teddy aan het ontbijt te bellen met de Franse vuilstort. Het vuil wordt niet opgehaald dus wat moet ze ermee doen? Geïrriteerd is ze dat er niemand opneemt. Het is twaalf over negen en om negen uur zouden ze open moeten zijn. Oeps. Een mevrouw aan de lijn. “Ik ben de vuilstort niet.” Als ze giechelt is ze ineens weer een meisje.
Wat moet je met het vuil? Erika weet het wel. De fik erin. Benzine eroverheen (“ja, dat mag, niet op vuur gooien, maar wel op iets dat je in de fik wilt steken”) en hats. Oh wat hebben ze een pret. Takken erbij, alles. Martien fantaseert over gluhwein en sate met pindasaus terwijl Maxime haar pols kneust/breekt of wat dan ook. Hoe lang het ijs erop moet, wil ze weten. “Ijzer? Wat moet je nou met ijzer op die pols?” Oh jongens, had ik al gezegd dat ik jullie heb gemist.
Ook zo heerlijk vind ik de signature sjaals van Martien waarvan ik elke keer weer doodsbang word. Zeldzaam onhandig bij al dat geklus, maar dat boeit niet.
Martien wil graag wat drinken. “Ik heb een hele droge lap.”
Lieve Meilandjes, welkom terug. Ik ben weer blij met jullie rentree. En met mij 1,8 miljoen andere Nederlanders. Tot volgende week.
Door: May-Britt Mobach
