Even het nieuws doornemen
De week begon met goed nieuws: wij hebben weer een minister van Landbouw, Piet Adema.
Ik hoorde dat in het nieuws en dacht, naar ik aanneem net als ongeveer 16 miljoen andere Nederlanders: hoezo een nieuwe minister, hadden we dan geen minister van Landbouw?
Plotseling wist ik het weer, de vorige minister, Henk Staghouwer, had als belangrijkste opdracht te komen met een nota waarin aan de boeren perspectief (is ook een modewoord geworden) moest worden geboden bij de stikstofmaatregelen. Die nota kwam er, maar zowel de oppositie als de coalitie vroeg dezelfde dag nog aan de minister om met een beter verhaal e komen. Exit minister Staghouwer.
Waarom, werd veelvuldig aan Gert-Jan Segers gevraagd, duurde het zo lang voor u een opvolger had gevonden? Gert-Jan Segers, aardig, erg aardig, maar niet altijd even doortastend, had voor zijn antwoord vele minuten nodig. Terwijl het antwoord toch zo simpel was: niemand had trek in een baan waarbij het hele gezin beveiligd moet worden.
Gelukkig voor Piet Adema stond een dag later Johan Remkes anderhalf uur de pers te woord om zijn nota ‘Wat wel kan’ uit te leggen.
Aan de interviews na afloop kon je duidelijk horen dat die anderhalf uur zijn werk had gedaan. Werkelijk niemand kon bedenken wat er mis was met het verhaal van Remkes. Iedereen was zo opgelucht dat hij eindelijk opgehouden was met ‘ehhhhh’ en nog eens ‘ehhhhhh’, dat algehele instemming klonk, zowel van de politici als van de boeren.
En dat was raar, heel erg raar. Remkes legde de schuld van het feit dat de voorgestelde stikstofmaatregelen voor zoveel onrust hadden gezorgd geheel bij de afgelopen kabinetten. Al tientallen jaren was het de opeenvolgende kabinetten gelukt werkelijk niets aan dit probleem te doen, maar wel de boeren met telkens wisselende maatregelen op te schepen; vervolgens kwam minister Van der Wal met een stikstofkaart waar de honden – dus zeker ook de boeren – geen brood van lustten, dus logisch dat er veel onvrede was.
Dat de boeren, onder leiding van de helaas onvermijdelijke Caroline van de Plas, ook enthousiast waren, is nog onbegrijpelijker. Remkes had gewoon opgeschreven wat het kabinet al eerder had gezegd te gaan doen, waarbij hij duidelijk maakte dat er nu echt geen uitstel meer mogelijk is en overigens een paar honderd boerderijen binnen afzienbare tijd moeten verdwijnen, omdat anders de natuur onherstelbaar verder beschadigd wordt.
Voor zover ik als leek weet, heeft Remkes volkomen gelijk, maar waarom accepteren de boeren dit nu wel?
Jesse Klaver had als een van de weinigen meteen door wat er gebeurde. Hij zei zachtjes – maar ja, de microfoon van de journalist stond nog wel open: ‘Alles waar ze (de boeren) boos over waren, blijft gewoon.’ Hij riep het kabinet op snel met een reactie te komen, voor de boeren het rapport van Remkes echt goed gelezen zouden hebben.
Dat Johan Remkes klaar was met zijn rapport, zorgde voor veel opluchting bij onder meer Ajax. Daar heeft men na de nederlaag tegen Napoli grote behoefte aan iemand die oplossingen kan bedenken zonder dat iedereen boos wordt.
Wat in al de commotie rond die grote nederlaag jammer genoeg weinig aandacht kreeg, was het feit dat in Amsterdam ruim honderd Napels-supporters waren opgepakt vanwege openbare geweldpleging, en dat Ajax zijn supporters had afgeraden om volgende week bij de uitwedstrijd tegen datzelfde Napels een Ajax-shirt te dragen, omdat je dan je leven niet zeker zou zijn. ‘Eerst Napels zien en dan sterven’ lijkt me van zelfs de meest fanatieke Ajax-aanhanger te veel gevraagd.
