Even het nieuws doornemen
De grote vraag van deze week was natuurlijk niet of de Nederlandse vrouwen Europees kampioen worden, ik ben namelijk erg bang van niet.
Nee, ook niet wie de Tour de France dit jaar wint, dat is Vingegaard. Nee, de grootste spanning ontstond aan het begin van de week, toen bekend werd dat het ministerie van VWS zich aan de rechterlijke uitspraak zou houden inzake de door de Volkskrant gevraagde documenten en appjes over de Sywert-deal, met daarbij de kanttekening dat het ministerie ze niet zou geven en liever de dwangsom zou betalen. Jazeker, ik moest die zin ook een paar keer overlezen, er staat namelijk onzin. Die nieuwe minister, Ernst Kuipers, van wie velen hadden gedacht dat hij als vreemde eend de politieke bijt zou veranderen, heeft zich snel aangepast.
Zeker toen hij hoorde dat er een maximum aan die dwangsom is, namelijk slechts €15.000,-, en dat dat geld door de belastingbetaler betaald zou worden.
Kortom, de grote vraag deze week was en is: wat staat er in die appjes en notities die beslist niet openbaar mogen worden?
Hoe was het ook alweer? Sywert en zijn medeplichtige vrindjes hadden aangeboden gratis goedkope mondkapjes te leveren. Zij meldden zich dus bij het team binnen het ministerie dat speciaal gevormd was om de inkopen te coördineren. Dat team keek het drietal eens goed aan en heeft hen toen, bijna letterlijk, de deur uitgegooid, omdat er talrijke redenen waren niet met hen in zee te gaan.
De belangrijkste: Sywert c.s. maakte een niet al te betrouwbare indruk, zij hadden geen enkele ervaring en er waren inmiddels zoveel mondkapjes besteld dat er geen extra meer nodig waren.
Maar wie of wat zorgde ervoor dat zij de mondkapjes toch mochten leveren en zo multimiljonair werden? Ja, dat mogen wij dus niet weten. Hugo de Jonge moest toegeven dat hij een hoge ambtenaar opdracht had gegeven in contact te komen met Sywert, maar, zo sprak hij in de Tweede Kamer, ‘Ik heb geen enkele bemoeienis gehad met de deal.’
Is de reactie van die ambtenaar bekend? Eén appje wel: ‘Ik heb de hele dag Sywert geknuffeld, zoals je gevraagd hebt, Hugo.’
Desgevraagd zei Hugo tegen de Tweede Kamer: ‘Ik heb wel bemoeienis gehad bij de deal, maar heb mij er niet mee bemoeid.’
Gek hè, dat veel mensen afhaken omdat zij politici niet vertrouwen.
Er gaan nu veel geruchten rond over de bijzondere band tussen Hugo en Sywert: zou Sywert Hugo korting op schoenen hebben beloofd of zou Sywert Hugo hebben beloofd dat hij Sywerts BMW mag overnemen voor een CDA-vriendenprijs als Sywert aan een nieuwe toe was? Het ministerie hult zich in stilzwijgen.
Is dat verstandig? Nee, zeker niet. Die bewuste documenten waar het ministerie (wij met elkaar dus eigenlijk) nu een dwangsom voor moet betalen zijn al wel gegeven aan het onderzoeksteam van Deloitte en dus worden zij uiteindelijk openbaar. Hoewel: de uitslag van dat onderzoek is weer uitgesteld, ik neem aan dat Deloitte een uurloon heeft bedongen waarmee je een groot deel van de getroffen toeslagenouders geheel mee kunt compenseren. Elke maand uitstel levert Deloitte dus heel veel geld op, maar al die appjes worden binnenkort openbaar gemaakt.
En Frank Masmeijer dan? Was dat niet spannend? Nee, niet spannend, wel raar. Ook hier had het ministerie gewoon openbaar kunnen maken waarom Frank Masmeijer ruim een jaar eerder vrij kwam, nadat een Belgische rechter tegen hem had gezegd: ‘Ga direct naar de gevangenis, ga niet langs af, u ontvangt geen strafkorting.’
Alle ophef wederom onnodig, terwijl de koning toch al een heel drukke week had, omdat hij een privéparkeerplaats moest regelen voor zijn dochter.
Amalia had niet alleen haar hart aan de Amsterdamse grachten verpand, maar ook haar auto.
Het kabinet houdt zich dus in ieder geval aan minstens één belofte: een nieuwe bestuurscultuur.
