Even het nieuws doornemen
Weet je op wie ik jaloers was deze week? Op de zoon van Glennis Grace.
Als ik vroeger van school thuiskwam en vertelde dat ik weer eens de klas was uitgestuurd, maar deze keer echt niks had gedaan, was het standaardantwoord van mijn ouders: ‘Je krijgt heus niet voor niets straf, eigen schuld.’ Zelfs toen ik me, na een paar dagen met griep thuis, bij terugkeer gelijk moest melden bij de conrector, die mijn excuus nauwelijks geloofde dat ik echt niet bij dat opstootje bij biologie betrokken was, ‘Ik was namelijk ziek thuis!’, weigerden mijn ouders medelijden met mij te hebben.
En de zoon van Glennis Grace? Die komt boos thuis, omdat hij er in de Jumbo op werd gewezen dat hij daar geen e-sigaret mocht roken. Mijn moeder zou als volgt hebben gereageerd: je bent vijftien, je mag helemaal niet roken, en in een winkel moet je een mondkapje dragen, wat niet samen gaat met roken. En ik schat zo in dat mijn moeder ook weinig begrip zou hebben getoond voor het feit dat ik toen maar met winkelmandjes was gaan gooien.
Maar wat doet onze voorbeeldige opvoeder, moeder Grace? Zij trommelt een groep van zo’n twaalf sixpacks op (12 x 6 is toch 72) en gaat verhaal halen in de Jumbo bij Frank Lammers, die toevallig net niet aanwezig was. Overigens overtrad Glennis hierbij de coronaregels, want tot vandaag mocht je maar vier bezoekers per dag ontvangen. En wat het verhaal voor moeder en zoon Grace helemaal zo zielig maakt, is dat zij op het politiebureau om een speciale behandeling vroeg (spekjes bij de stamppot, dat soort dingen), omdat zij BN’er was, en dat oom agent daar niet op in ging.
Nee, dan Lil’ Kleine. Is hij zijn autosleutels kwijt, klemt hij zijn vriendin vast tussen de autodeur, zodat geen dief erbij kan (bij zijn auto, bedoel ik), wordt hij opgepakt. Ik ga ervan uit dat zijn vriendin hem wel weer vrij zal pleiten. ‘Niks aan de hand hoor, ik had jeuk aan mijn achterhoofd en een bloedneus, daar heeft Lil’ Kleine mij heel lief bij geholpen.’
Ik was even bang dat, nu bijna alle coronaregels verdwenen zijn, wij in een periode van gebrek aan nieuws zouden belanden, maar als BN’ers zich zo blijven gedragen valt dat reuze mee.
En corona is nog niet echt weg. Deze week konden we nog genieten van Hugo de Jonge. Wie?, hoor ik je vragen. Hugo de Jonge, vroeger minister van Corona. Een commissie onder leiding van Jeroen Dijsselbloem liet gisteren een rapport over het coronabeleid van het kabinet verschijnen waar deze minister niet zo goed uit naar voren kwam. En dat kan onze Hugo niet hebben, zo kennen wij hem wel weer. Volgens het rapport had Hugo het niet allemaal even goed gedaan: te veel naar het OMT geluisterd, te weinig rekening gehouden met verpleeghuizen, te veel beloofd en te weinig waargemaakt. Klinkt bekend toch?
Maar niet voor de heer De Jonge; die doet namelijk nooit iets fout.
Dus schreef hij meteen een brief waarin stond dat alles wat fout was gegaan vóór of na zijn tijd was gebeurd, maar dat onder zijn leiding Nederland een baken van wijsheid was in de coronacrisis. Volgens het rapport zijn de meningen hierover ernstig verdeeld.
En dan hebben wij natuurlijk ook nog allerlei mensen die uit de roulatie moeten vanwege grensoverschrijdend gedrag. Nilüfer Gündogan, Tweede Kamerlid voor Volt bijvoorbeeld, net als Marc Overmars geschorst voor het versturen van dickpics.
Er is één iemand in het nieuws die kampioen grensoverschrijdend gedrag is, namelijk Poetin, die trekt zich niets aan van grenzen, niet van landsgrenzen, noch van fatsoensgrenzen.
Ik zie nu dat ik in de alinea over dickpics een ernstige fout heb gemaakt. Gündogan is helemaal niet geschorst vanwege dickpics, zij is geschorst vanwege…. Dat is geheim, dat mag niemand weten.
