Een paar weken geleden schreef ik over de misstappen van Hugo de Jonge. Je mag er toch vanuit gaan dat deze minister zijn vakliteratuur bijhoudt en dus ook franska.nl leest.
Heeft hij geleerd van de kritiek? Ik ben daar niet positief over.
Het leukste voorbeeld ondervond ik vlak voor het weekend. Ik meldde mij voor mijn tweede prik en vertelde het meisje achter de balie dat ik het jammer vond dat ik geen stempel kreeg in mijn gele vaccinatieboekje. Haar reactie? ‘Natuurlijk kunt u een stempel krijgen. Heeft Hugo de Jonge zeker gezegd. Nou, wij geven gewoon stempels.’
Ernstiger is zijn reactie op het initiatief van huisartsen om geen vaccins weg te gooien aan het eind van de dag, maar die via de website prullenbakvaccin.nl aan te bieden aan vooral kwetsbare mensen. Hugo leert het nooit, hij was er namelijk weer eens op tegen, het verstoorde Het Systeem. Dus liever vaccins weggooien, want anders raakt de minister in de war.
En in de war bleek hij vorige week al. Toen hem gevraagd werd waarom je wel naar een sekswerker mag (met of zonder mondkapje, hangt af van de prijs) en niet naar een museum, zei hij: ‘Je kan toch wel een dagje zonder kunst.’ Zijn motto: Liever het nachtleven dan de Nachtwacht.
Ik heb mevrouw De Jonge nog even gebeld met de vraag of zij begreep waarom haar Hugo blijkbaar wel een dagje zonder museum kan maar niet een dagje zonder sekswerker. Zij was ook boos op haar man. Zij had het ook al zo raar gevonden dat haar Hugo tegen de pers had gezegd dat je niet per se naar het theater hoefde, omdat je toch ook een DVD kon opzetten. Maar zij kon Hugo er niet van overtuigen dat je in plaats van de sekswerker toch ook een DVD-tje kon opzetten.
Over boos gesproken, Matthijs van Nieuwkerk kreeg Koningin Máxima niet boos, hoezeer hij dat ook probeerde door te blijven vragen over die Griekenlandvakantie en die speedboot. Matthijs besloot toen net zo lang te blijven zeuren over de zelfmoord van Máxima’s jongere zus tot de traan kwam. Één succesje wilde hij toch echt.
En de koningin bleek nog steeds een aardige en slimme vrouw, maar zullen we afspreken dat wij nooit meer over haar zullen zeggen dat zij zo gewoon is gebleven?
‘Die speedboot? Ach, mijn man wilde dat zo graag.’
Echt, er gaan eeuwen voorbij waarin ik geen cadeautje van twee miljoen krijg, en ik kan heel goed zeuren.
Voor Hugo de Jonge is twee miljoen peanuts. Hij heeft van vijf miljard aan uitgaven de bonnetjes niet meer. Hij heeft echt overal gekeken, in de keukenla, in het nachtkastje, in zijn portemonnee, maar nergens bonnetjes. Sywert van Lienden kon hem niet helpen, die heeft ook nergens meer bonnetjes van; dat komt omdat Sywert die mondkapjes gratis uit China heeft gehaald. En dat die mondkapjes niet deugen, kan Sywert niet helpen, hij spreekt geen Chinees. Met gratis bedoelde hij dat de Chinezen geen winst mochten maken, uitzendbureaus kosteloos medewerkers ter beschikking stelden, allemaal zodat Sywert en zijn vrienden voorlopig niet meer hoeven te werken. Sywert heeft al wel bij Willem-Alexander geïnformeerd waar hij die speedboot heeft gekocht.
Toch een raar land, waarin een bijstandsmoeder meteen gekort wordt als zij boodschappen van haar moeder krijgt, maar een ministerie miljarden mag kwijtraken; waarin Groningers nog steeds maar niet hun geld krijgen om hun huis te laten herstellen, terwijl het ministerie zonder morren de schade-experts betaalt. Hoeveel? Zo’n 50.000 euro per huis. Logisch dat er geen geld overblijft voor de gedupeerden.
En dat allemaal in de week dat Bob Dylan tachtig wordt. Aan de foto’s te zien is Forever Young niet helemaal gelukt, maar zijn muziek blijft bijzonder, vanaf Blonde on Blonde via Blood On The Tracks naar latere cd’s als Time Out Of Mind, het blijft genieten.
