Even het nieuws doornemen
Vier jaar geleden begon ik voor Franska het nieuws bij te houden en daar deed ik wekelijks op vrijdag verslag van.
Net als bij kabinetten en politieke partijen is er een moment van geboorte en een moment van afscheid. Dit afscheid is nu, met deze laatste column.
Vier jaar geleden, toen deze column begon, hadden wij een kabinet (Rutte-zoveel natuurlijk, voor een ander soort kabinet moeten wij teruggaan naar mijn jeugd) en kreeg de toenmalige minister van Volksgezondheid, Bruins, tijdens een televisie-uitzending een briefje met de mededeling: eerste coronabesmetting in Nederland gemeld.
Dat waren nog eens tijden, met discussies over mondkapjes (ik zei toen al: die werken het beste bij lelijke mensen), de avondklok (had geen zin) en het verbod om met het hele gezin in een park een gebakje te eten (boete werd later ingetrokken).
In die periode werden doventolk Irma Sluis (vanwege haar hamsterengebaar) en minister Hugo de Jonge (vanwege zijn schoenen) de bekendste Nederlanders.
Helaas werd het ook de tijd van de twijfels over het nut van vaccinaties, terwijl die snelle wetenschappelijke vinding uiteindelijk alleen in Nederland al tienduizenden doden heeft gescheeld.
Die scepsis over alles wat politici en wetenschappers beweren is helaas toegenomen, zodat wij nu voor het eerst in lange tijd met kindersterfte ten gevolge van kinkhoest te maken hebben.
Er was toen nog geen toeslagenaffaire, tenminste volgens politici, volgens de ouders zelf wel. Toen mocht de gaskraan in Groningen full speed ahead, omdat volgens politici die Groningers aanstellers waren en de schade aan hun huizen echt wel meeviel. Ook dat bleek uiteindelijk toch net iets anders te liggen.
En Poetin zou het, zo dachten wij in 2020, na de inname van De Krim niet in zijn hoofd halen om een groot land als Oekraïne met 45 miljoen inwoners binnen te vallen.
En nu, begin 2024, is die pandemie al lang vergeten, maar hebben wij nog steeds premier Rutte. Sinds 2020 heeft hij twee keer ontslag aan de koning moeten aanbieden, de eerste keer omdat die toeslagenaffaire vele malen groter en erger was dan minister Kamp hem had voorgespiegeld. De tweede keer omdat Rutte van het toenmalige – en huidige – kabinet af wilde. De reden die hij samen met zijn minister van Justitie, Yesilgöz, gaf, leek meteen al verzonnen en is nu ook door de betrokken ambtenaren erkend als onzin.
Waar wij in 2020 steeds meer in de ban kwamen van de pandemie, lijkt de huidige toestand eigenlijk veel zorgwekkender.
Bij de pandemie was onze hoop gevestigd op de komst van een vaccin. Maar tegen de oorlogen in Oekraïne en Gaza blijkt niemand een vaccin te kunnen vinden. Nu de Palestijnen in Gaza de ramadan vieren, is eigenlijk het enige verschil met andere jaren dat zij nu ook voor zonsopkomst en na zonsondergang niet kunnen eten.
En wat ons te wachten staat in de nabije toekomst, daar word je niet vrolijk van. Misschien krijgen wij een leider die de klimaatcrisis volledig ontkent, die migranten nauwelijks als mensen ziet, die in zijn hart liever heeft dat Poetin wint in die verschrikkelijke oorlog, die een warme band heeft met dictators, die journalisten uitscheldt en rechters bevooroordeeld noemt als zij hem veroordelen.
Nee, dit gaat niet over Trump, maar over Wilders. Trump maakte het de afgelopen weken echt nog veel erger. Hij beweert dat Joe Biden vier jaar geleden de verkiezingen gewonnen had van Obama. Hij was vergeten dat hij zelf toen meedeed.
Ondanks deze sombere woorden wens ik alle lezers van Franska een voorspoedige toekomst.
