Even het nieuws doornemen
Deze week bleek het op andere terreinen nog erger te kunnen.
Voorzitter Infantino (het is bijna onmogelijk geen grapjes over zijn naam te maken) besloot te onthullen dat in 2034 het wereldkampioenschap voetbal zal worden gehouden in: . . . (tromgeroffel): Saoedi-Arabië. Het zogenaamde bidbook van dat land bleek inhoudelijk veel beter dan dat van de enig overgebleven andere kandidaat, Australië.
Australië had als pluspunt dat het de rechten van de oorspronkelijke bewoners, de Aboriginals, had beloofd te zullen blijven schenden. Een wet om aan die ongelijkheid een einde te maken werd weggestemd.
Maar Saoedi-Arabië had natuurlijk veel betere papieren: vrouwen hebben daar nauwelijks rechten, zijn in alle opzichten ondergeschikt aan de man (vandaar dat de SGP als enige Nederlandse politieke partij voor deze toewijzing is), ze vermoorden journalisten en vechten een uiterst bloedige oorlog uit in buurtland Jemen. Daar kon Australië niet tegenop.
Natuurlijk is het op het eerste gezicht onvoorstelbaar dat een WK-voetbal naar Saoedi-Arabië gaat, het is alsof je Siewert van Lienden als vrijwilliger penningmeester maakt van de hockeyclub, of Iran voorzitter van het mensenrechtenforum van de Verenigde Naties.
Dat laatste, het is net zo ongelooflijk, is dan weer echt waar.
Maar dan verschenen er deze week lichtpuntjes, zodat er soms toch een lichte glimlach van afkon. Dan bedoel ik niet dat de storm Ciaran meeviel in Nederland. Nee, er waren de afgelopen dagen politici die – helaas volkomen onbedoeld – enige humor in de herfstdepressie brachten.
In de eerste plaats Vera Bergkamp, voorzitter van de Tweede Kamer. Zij vertelde dat uit het rapport over het wangedrag van haar voorganger, mevrouw Arib, bleek dat die laatste voor een onveilige werksfeer had gezorgd. Zij had namelijk ambtenaren rechtstreeks – en soms met stemverheffing – aangesproken.
Je weet, in mijn werkzame leven was ik onder andere rector. En ik geef hier ruiterlijk toe dat ik regelmatig mensen rechtstreeks heb aangesproken. Er is dus geen peperduur onderzoek nodig, ik geef het meteen ongevraagd toe.
Erger nog, ik deed dat dagelijks en heb er geen spijt van. Het alternatief is namelijk dat je achter iemands rug om gaat roddelen en stoken. Gek genoeg vond ik dat laatste een minder goed alternatief.
En die stemverheffing? Dat ligt eraan hoe groot de fout is die gemaakt was. En als dan 15 van de 19 ondervraagden vertellen dat Khadija Arib een voortreffelijke voorzitter was, en als blijkt dat er helemaal niemand ontslag heeft genomen vanwege haar gedrag, dan zou ik, als ik Vera Bergkamp was, mijzelf eens diep in de ogen kijken en vervolgens besluiten per direct af te treden als voorzitter.
De echte humor kwam zoals wel vaker van de BBB. Caroline van der Plas vindt al die aandacht voor klimaatverandering vooral gezeur. Zo zei zij dat 30.000 windmolens in de Noordzee geen oplossing zijn zolang China ‘geen reet geeft om duurzaamheid’.
Ik vind zelf naar China verwijzen niet zo’n goed idee. Ik denk niet dat de Oeigoerse gemeenschap in Nederland daarover staat te juichen. Verder is 40% van het boerenland in China onteigend om daar woningen op te bouwen.
Maar de ongewild meest humoristische opmerking kwam van de nummer 2 van de BBB, Mona Keijzer.
Zij vond de opwarming van de aarde vooral pluspunten hebben, namelijk dat er daardoor minder ouderen zullen sterven van de kou.
