Zelfscankassa’s

irma laptop

 

Iets vergeten te scannen? Dat gelooft dus niemand.

 

 

 

Sinds kort heeft onze supermarkt zelfscankassa’s. Tot nu toe stonden wij gewoon ouderwets gezellig in de rij bij de kassa. ‘Hebt u maar zo weinig? Dan mag u wel voor hoor.’ Je kent dat wel.

 

Nu loop ik dus met zo’n zelfscan-ding door de winkel en daar word ik een beetje zenuwachtig van. Negen van de tien keer geeft dat apparaat namelijk aan dat ik gecontroleerd word. Ik weet het: dat gaat volledig willekeurig en ligt niet aan mijn onbetrouwbare gezicht.

 

Ik snap ook best dat het verleidelijk is om drie pakken melk mee te nemen en er maar twee te scannen, maar dat durf ik dus niet. Dat soort bedrog gaat me slecht af. Ik heb weleens een dame van de verzekering aan de telefoon gehad, die het me bijna in de mond legde. ‘Nee mevrouw, stormschade aan de buitenkant van uw huis is niet verzekerd, aan de binnenkant wel. Ja, aan de binnenkant wel. U heeft geen schade aan de binnenkant? Echt niet? Weet u dat heel zeker? Misschien moet u nog eens goed kijken want AAN DE BINNENKANT IS HET WEL VERZEKERD.’ Ik heb haar vriendelijk bedankt en opgehangen. Als ik iets opgeef dat niet echt waar is, zal je net zien dat ze mij komen controleren. Dank je feestelijk.

 

Met de zelfscanner scan ik dus gewetensvol alles. Maar ondertussen zit er wel een vrolijk kleinkind in mijn winkelwagentje dat als hobby heeft de boodschappen weer uit het wagentje te gooien of er zelf uit te klimmen. Dikke pret. Terwijl ik probeer haar in bedwang te houden, boodschappen van de vloer te rapen en mijn lijstje in de gaten te houden, zou ik zomaar iets kunnen vergeten. En dat gelooft natuurlijk niemand, want iets vergeten te scannen staat zo’n beetje gelijk aan jatten.

 

Vorige week had ik niet zoveel boodschappen, maar wel veel statiegeld. Geld terugkrijgen van zo’n apparaat lijkt me lastig, dus neem ik nog snel een extra pak luiers mee. Netjes inscannen en klaar. Pas buiten het poortje dringt het tot me door: dat pak luiers zit helemaal niet in mijn wagentje. Is het gestolen, heb ik het bij de scankassa laten staan? Gelukkig gelooft de winkeljuf me (ik kom al zo’n dertig jaar in dezelfde supermarkt, dus dat mag ook wel) en mag ik een nieuw pak luiers halen. Dan snap ik pas wat er gebeurd is. Ik ben zo braaf aan het scannen geweest, dat ik gewoon vergeten ben het pak in mijn wagentje te zetten. Wel gescand, niet meegenomen. Je kunt ook té braaf zijn.

 

Door: Irma van Schaijk