Even het nieuws doornemen
Wat een week in politiek Den Haag!
Eerst Prinsjesdag – heet zo omdat vroeger op deze dag de verjaardagen van de prinsjes van Oranje werden gevierd – nu zou het logischer zijn het Prinsesjesdag te noemen.
Terwijl ik dacht dat alle aandacht uit zou gaan naar de plannen over de oorlog in Oekraïne, over de armoedebestrijding en de aanpak van de migratie, was er een veel belangrijker onderwerp, namelijk: hoe zou prinses Alexia het doen op haar eerste Prinsjesdag?
Dat al die aandacht voortkomt uit het feit dat ‘men’ vindt dat Alexia de leukste is om te zien van de drie prinsesjes, lijkt me overigens voor alle drie erg gênant.
Op woensdag mochten de politieke partijen in de Tweede Kamer vertellen wat zij van de plannen vinden; dat is dit jaar natuurlijk veel spannender dan anders, omdat wij geen regering hebben, nou ja demissionair dan.
Je kon aan alles merken dat de coalitiepartners op elkaar zijn uitgekeken. Ik denk dat de kinderen van Sophie Hermans het dit jaar op hun verjaardag moeten doen zonder de grapjes van die leuke oom Jan Paternotte. Nee, die twee vinden elkaar plotseling niet meer lief. Ook Mirjam Bikker van de Christenunie was vergeten dat haar partij al zo’n zes jaar in een coalitie met de VVD zit.
Nou had Sophie Hermans het niet altijd makkelijk. Zij moest verdedigen dat haar leider, Dilan Yesilgöz, eventueel – alleen als Wilders inbindt – wel met de PVV in de regering zou willen zitten.
Dat is niet te verdedigen, en dat lukte haar ook niet.
Toen moest dezelfde mevrouw Hermans ook nog de Tunesiëdeal verdedigen. Het was een heel goede deal, vertelde zij, alleen de uitwerking was niet ideaal.
Al die miljarden Europese steun gaan namelijk naar een tamelijk gewelddadige dictator, en er komen na de deal niet minder maar meer mensen in bootjes naar Europa. Het lijkt mij geen verbetering dat nu niet alleen mensen op zee verdrinken, maar dat ook asielzoekers in de woestijn gedropt worden zonder voedsel en water en daar weliswaar niet verdrinken, maar omkomen door hitte, honger en dorst.
Er waren enkele heel bijzondere momenten. Natuurlijk schoot ik in de lach toen Thierry Baudet vertelde dat hij wel in Marsmannetjes gelooft, maar niet in het (Amerikaanse) mannetje op de maan.
Waarom het wachtgeld van Frans Timmermans zoveel aandacht kreeg, was minder duidelijk, behalve dan om de politieke leider van GroenLinks/PvdA te bashen. Iedere politicus die weggaat, krijgt wachtgeld tot hij of zij een andere baan heeft. Ook Mona Keijzer, en natuurlijk ook Mark Rutte straks, die net als Frans Timmermans zelf ontslag heeft genomen.
De conclusie na deze drie dagen is dat iedereen er geld bijkrijgt. Werkelijk alle partijen bleven pleiten voor iets extra’s, de een voor de autobezitter, de ander voor de treinreiziger, weer een ander voor iedereen als die maar geen hoofddoekje draagt, zodat er uiteindelijk meer geld uitgegeven gaat worden dan de bedoeling van de regering was.
Zou die gulheid iets te maken hebben met het feit dat er binnenkort verkiezingen zijn? Het is misschien wel heel cynisch om zo te denken, maar het is ongetwijfeld waar. Profiteer er dus maar van, want bij de volgende begroting, als er geen verkiezingen in zicht zijn, moeten wij er met z’n allen voor zorgen dat de ontstane tekorten weer opgelost worden.
