Even het nieuws doornemen
Na alle ophef binnen de Nederlandse politiek in de nasleep van de verkiezingen, was de afgelopen week tamelijk nieuws-luw
Ach, je had de gewone zaken, zoals een aardbeving in Groningen. Maar wie kijkt daar nu nog van op? Ja, de bewoners van dat gebied misschien, maar die weten onderhand dat hun enige hoop is dat hun kleinkinderen de beloofde verbetering van hun huis krijgen. Zij weten zeker dat zijzelf dat niet meer zullen meemaken.
Zou het liggen aan dat gebrek aan nieuws dat plotseling het feit dat de koning een fan is van Ajax zoveel ophef veroorzaakte? Het is namelijk erg oud nieuws; al eerder maakte ons koninklijk echtpaar bekend dat zij qua voetbal niet door één doel konden. Voor de koning is Ajax favoriet en Maxima is fan van Feijenoord. Ik neem aan de PSV, AZ en Spakenburg keurig onder de prinsessen zijn verdeeld.
Even leek de Nederlandse politiek toch nog de voorpagina’s te halen, maar Frans Timmermans en Caroline van der Plas vertelden na afloop van hun gesprek dat zij het bijzonder gezellig hadden gehad en dat er nauwelijks meningsverschillen waren, omdat de vice-voorzitter van de Europese Unie had toegegeven dat stikstof niet in de Europese wet staat.
Ja, zo kan ik ruzies ook oplossen. Hoe zit het echt?
In de Europese wet staat dat elk land eraan gehouden is de natuur te beschermen. Wat is voor de Nederlandse natuurgebieden de grootste bedreiging? Inderdaad: stikstof. Dus zonder vermindering van deze uitstoot lukt het nooit om onze natuur te beschermen. Daarbij zijn de boeren verantwoordelijk voor ruim de helft van de stikstofuitstoot. Je hoort nog steeds regelmatig de verzuchting waarom wij in Nederland daar zo’n groot probleem van maken, en in andere landen veel minder. Gemiddeld stoten landen in Europa elf kilo stikstof per hectare uit, in Nederland vier keer zoveel. Wij hebben echt een probleem.
Weet je wie gelukkig onderhand ook echt een probleem hebben? Sywert en zijn twee handlangers. Hoe dat zit? Zij hadden een stichting Hulp Goederen Alliantie waarmee zij geen geld konden verdienen. Toen zij – ten onrechte – een grote order mondkapjes kregen van het ministerie, vertaalden zij stiekem de naam van hun stichting in het Engels: Relief Goods Alliance. Daar werd het geld naartoe overgemaakt. Maar dat was een BV en geen stichting en de drie kompanen streken netto 21 miljoen euro op. Het nieuwe bestuur van hun stichting eist nu die 21 miljoen terug. Zou er toch nog gerechtigheid komen?
Omdat er zo weinig ander nieuws was, kregen de tips van het LAKS erg veel en erg opruiend aandacht. Het waren echt alleen maar tips, niets meer en niets minder. De meeste ophef veroorzaakten twee bijzondere voorstellen: om niet langer ‘jongens en meisjes’ te zeggen, en om ‘blijven zitten’ te vervangen door ‘doubleren’. Dat eerste kun je overdreven vinden, maar als je er één leerling gelukkig mee maakt, kan ik me daar niet zo over opwinden.
Dat voorstel over blijven zitten komt wel uit een verkeerde opvatting. Ik ben zelf zestig jaar geleden blijven zitten (de puberteit sloeg bij mij hard toe) en ik kan je verzekeren dat ik er geen trauma van heb opgelopen, noch van het blijven zitten noch van die puberteit. Vroeger werden ziektes niet bij de naam genoemd. Kanker was ‘k’, tuberculose werd eerst tbc, en toen zelfs tb. Alsof je de kwade geesten die achter deze ziektes zaten, niet nog bozer moest maken.
Het lijkt mij juist van grote opvoedende waarde als kinderen duidelijk verteld wordt waar zij aan toe zijn. Geen zachte heelmeesters!
