Even het nieuws doornemen
Gaan wij – naast alle ellende – de goede kant op?
Zo’n eerste zin klinkt natuurlijk raar, eigenlijk absurd na een week waarin wij dagelijks worden geconfronteerd met de meest afschuwelijke beelden uit Turkije en Syrië. Mij treffen nog het meest de foto’s en verhalen van de weinigen die de aardbeving wél overleefden. Meestal zijn dat kinderen die al wees zijn, voordat zij de betekenis van dat woord hebben geleerd; of volwassenen die vanaf nu zonder hun kinderen, partner en ouders zullen moeten verder leven, in een land dat hen niet helpt omdat zij tot de verkeerde bevolkingsgroep horen of omdat hun regering corrupt is.
Als je daarnaast ook nog de verschrikkingen van de oorlog in Oekraïne ziet, waar Rusland op het punt staat met de laatst overgebleven ongetrainde soldaten een nieuw offensief te beginnen, vraag je je natuurlijk af of er echt iets positiefs te melden is.
Een poging. De partij die bij de vorige Provinciale Statenverkiezingen de grootste was, blijft in de peilingen nu steken op omgerekend 2 zetels. Hetgeen overigens krankzinnig veel is voor een partij waarvan de leider deze week – met glazige ogen en verkrampte mond – beweerde dat de Oekraïners zelf al hun steden en dorpen verwoest hadden, dat die vrouwen daar zichzelf verkracht hadden en dat die zachtaardige Poetin zijn heiland was.
Poetin blijkt in alle opzichten het tegenovergestelde te bereiken van wat hem voor ogen stond: de NAVO breidt uit, het Russische leger blijkt een samengeraapt zooitje te zijn van ongetrainde burgers die hun eigen wapens moeten betalen, en hun tanks kunnen niet op tegen het Westen.
Ik zag deze week een filmpje van een groep Russische vrouwen die net een bontjas hadden gekregen. Zij keken merkwaardig genoeg allesbehalve vrolijk. Later begreep ik dat die bontjas compensatie was voor hun gesneuvelde echtgenoot. Dat de verplichte dankzegging aan hun grote leider niet heel oprecht klonk, vond ik begrijpelijk.
Daarnaast heeft Enge Willem Engel zijn 372e rechtszaak verloren en is deze week onmiskenbaar duidelijk geworden dat door de snel ontwikkelde vaccins tegen corona wij aan een ramp zijn ontsnapt.
Kortom, voor de nepnieuwsverspreiders was dit een slechte week. Zeker voor de Britse kampioen-onzinverkoper Boris Johnson. Mijn vrouw heeft een Engelse neef die deze week over was. Zijn verhalen over de economische ellende in Engeland zijn schrijnend. Veel winkeliers moeten sluiten omdat handeldrijven met Europa zo duur en vooral extreem tijdrovend is. Tegen de tijd dat onze tomaten Engeland hebben bereikt, is hun kleur volledig onherkenbaar geworden. Onze trotse tulpen blijken bij aankomst daar en masse hun kopjes te laten hangen.
Hoe het liegen en bedriegen van een regering de bevolking aan de rand van de afgrond brengt, kun je daar zien.
Ik ben een positief ingesteld mens, ik geloof dat wij ook ruimhartig geld geven zonder door een BN’er te worden aangespoord, en dat uiteindelijk de – met name door sociale media verspreide – kwalijke onzin het onderspit zal delven.
O ja, en ik ben ervan overtuigd dat onze verkiezingen van 15 maart eerlijk zullen verlopen.
