Franska.nl

Even een balansdag

 

Stel: je houdt altijd rekening met iedereen. Met de dieetlozen, de meningfoben, de arbeidsintoleranten, enzovoort. Dan is december een lastige maand voor je, en dan ben je op 26 december wel toe aan een “balansdag”, denk ik. 

 

Je hebt er dan, zeg maar, je buik van vol dat de interlectusofen de hele kerst in discussie wilden met de domtuelen. En dat tante Mien ging zitten zeiken over d’r burn-out tegen tante Ada met d’r ADHD was ook niet zo handig. Geen van tweeën waren ze in staat om rekening te houden met de ander, dus jij moest dat dan maar weer oplossen. 

 

Maar ja… je moest ook al die twee homeofielen in de gaten houden, die per se naast de homopaten aan tafel wilden plaatsnemen. En je had nog wel overal mooie naamkaartjes neergezet om de spuienden en de slikkenden een beetje handig te verdelen, maar ja… het liep toch weer anders. De genderbrutalen wilden ook al gaan zitten waar ze zelf wilden, en ze wensten geen rekening te houden met bordjes waar hun namen op stonden.  

 

En het was al zo’n gepuzzel, want ook niet iedereen kon alles eten natuurlijk!

 

Kijk, dat ze niet alles weten, dat is tot daar aan toe. Maar dat ze niet alles eten maakt een kerstdiner met zoveel gasten elk jaar weer lastiger. Je weet bij God niet meer wat je moet kopen en koken soms. Al kun je God er ook beter buiten laten met kerst. Daar komt ook altijd een discussie van waarin met van alles en nog wat gesmeten wordt, behalve dan met liefde en respect. 

 

De hele maand december worden we in tv-reclames doodgegooid met liefde, ontroering, begrip, familiegevoel, en bergen met hoop voor de toekomst. Maar op de kerstdagen zélf lijkt dit alles soms als sneeuw voor de zon te zijn verdwenen. Dan zijn we blijkbaar moe van alle voorbereidingen. Dan zit de kerst er gelukkig bijna op, en dan is het wel genoeg geweest met al dat moois in de wereld. Dus dan trekken we de schoorsteen open, de gordijnen dicht, onze mooiste kleren aan, en de kurken eruit. En dan begint het: het stoken! 

 

‘Mag jij dat wel eten? Da’s toch hartstikke gevaarlijk met die hoge bloeddruk van je?’ 

 

‘Tsss, heb jij dáár nou ook al verstand van? Terwijl je zelf – met je lactose-intolerantie – net een stuk chocolade in je mond stopt?!’ 

 

‘Lactose-intolerantie? Ik ben helemaal niet lactose-intolerant! Ik heb een koemelk-allergie, en dat is heel wat anders hoor.’ Dat hoor je dan nog net.  

 

Ooowwwww chips, nee!, denk je dan. Dan heb ik dus tóch de verkeerde melk door het toetje geroerd vanmorgen. En je gaat alvast op zoek naar een mooie tekst om dit leed te gaan verwoorden. 

 

Maar wees eerlijk! Het is ook niet meer te doen, toch? Ik bedoel: Man, man, man… hij van Geus zou er subiet misselijk van worden, van wat je allemaal moest koken deze kerst. Daar stond je dan in de keuken: met 34 uitgeprinte appjes van de lactosoïden, ketomianen, koolhydradelozen, vaginisten, veganozen en de glutentuten. Niet te doen man, al die allergaties en intoleraties van tegenwoordig. 

 

Dus je bent op 26 december echt wel toe aan een “balansdag”, denk ik. En dat mag dan ook hoor! 

 

Je kijkt dus eens wat op internet en in de krant, en je zoekt naar een mogelijkheid om alles weer even van je af te schudden. Je hebt er namelijk je buik van vol, van al dat ge-vreet, ge-kook, ge-hang, en ge-mening. 

 

Maar of dit dan zo’n goed idee is?? Onbeperkt friet en snacks, plus een silent disco? 

 

Hmmm… Ik twijfel toch hoor. Je komt wel aan, maar niet tot rust, denk ik.