Franska.nl

Ruim een jaar geleden merkte ik het voor het eerst. Ik kwam de bar van Eva binnen en bestelde zoals gewoonlijk een café al banco. Eva en ik stonden een tijdje te kletsen en grapjes te maken maar het viel me op dat ze een paar keer hetzelfde vroeg. Kan gebeuren als je 95 jaar bent, dan hoef je daar niet meteen iets achter te zoeken. Een paar weken later was ze dan ook weer in topvorm. Ik kwam binnenlopen en er stonden drie priesters samen met meneer pastoor en de nieuwe diaken uit Ghana koffie te leuten. Meneer pastoor had samen met een van de priesters het hoogste woord, ze wilden erg graag de leukste zijn. De priester maakte een grap over Eva, er werd gelachen maar niet door Eva, die diende hem in niet te verstane woorden van repliek en toen was het stil. Er werd wat gekucht en een beetje heen en weer geschuifeld. Een verontschuldiging werd er gemompeld. Eva keek triomfantelijk, zo van: ik heb die kwajongens nog steeds in mijn zak, en gaf mij een vette knipoog. 

Maar weer een maand later merkte ik dat ze me niet meteen herkende toen ik binnen kwam lopen. Even later kwam het wel terug, maar toch. De daaropvolgende maanden zie ik dat Eva steeds een beetje achteruit gaat. Haar dochter en schoonzoon nemen het echte werk steeds meer over. Eva blijft wel aan de slag, ze poetst en boent wat meer dan anders, ze verdwijnt een beetje naar de achtergrond en wordt wat stiller. Tijdens de Wine&Food-weken die ik organiseer staat er altijd een bezoekje aan Eva op het programma. Zo ook eind vorig jaar. We zijn met een klein groepje en lopen de bar binnen, de dochter van Eva staat achter de tap en in het andere zaaltje zie ik Eva zitten. Ze is kleingeld aan het tellen voor de bank en je ziet dat ze daar helemaal in op gaat. Wij bestellen een espresso en lopen dan door naar Eva, die helemaal oplicht als ze ons ziet en zegt: ‘Prego, siediti’. We pakken allemaal een stoel en scharen ons om haar heen. En Eva, die glundert. Met een glimlach kijkt ze rond en geeft complimenten aan de dames: ‘Cosa sei bella e giovane’. Ze legt een paar keer uit dat ze het kleingeld aan het tellen is voor de bank en dat ze van iedere muntsoort stapeltjes moet maken.

Ze rebbelt honderduit en geniet met volle teugen van onze aanwezigheid. Eén van de mannen vraagt of hij een foto mag maken. ‘Certo, ma solo con queste belle giovani donne.’ Eva blijft glunderen en rebbelen en is even weer het middelpunt van de bar in Montegabionne. Na jaren van hard werken en voor iedereen zorgen wordt er nu voor Eva gezorgd, en dat is mooi.