Er is niks mis met taalverbeteraars
Allergisch ben ik voor dt-fouten. ‘Ik vindt’: Au. AU! M’n ogen. Mensen die ‘sowieso’ op de meest inventieve manieren schrijven: zoenzo, zoiezo, zo ie zo, sowiejso (serieus, ik heb het gezien). Kan toch niet?
Honderd procent van de gevallen kan ik het ook niet laten om er iets van te zeggen en ze te verbeteren. Hebben zij weer wat geleerd en doen mijn ogen niet meer pijn. Win-winsituatie, toch?
Nou blijkt dus uit “onderzoek” dat taalverbeteraars geen leuke mensen zouden zijn. De kop ‘taalnazi’s hebben een moeilijk karakter’ heb ik bij meerdere artikelen voorbij zien komen. En ja, ik zette inderdaad onderzoek tussen aanhalingstekens, want ik neem deze uitkomst niet heel serieus. Want zijn ‘we’ als taalverbeteraars (nazi’s klinkt wel meteen heel intens) zo moeilijk dan? En wat is een moeilijk karakter? Als een moeilijk karakter inhoudt dat ik ernaar streef foutloos Nederlands te praten en te schrijven, so be it.
De mensen die naar mijn mening een moeilijk karakter hebben, zijn de mensen die stoïcijns de verbeteraars negeren. Meermaals heb ik het meegemaakt dat ik mensen bewustmaakte van hun spelfouten (zeker in de categorie van ‘advocado’ in plaats van ‘avocado’) en ze die gewoon volledig negeerden. Dus de volgende keer dat ik bij de desbetreffende vriendin kwam eten kreeg ik een salade met munt en advocado. Tenminste, zo schotelde zij mij het menu voor. Ik heb die salade nu al zo’n vijf keer gegeten en ik weet toch echt zeker dat ik avocado heb gegeten. Maar ik ben verder niet bekend met het ingrediënt advocado, dus misschien heb ik iets gemist…
Zijn wij dan echt de moeilijke mensen, als taalverbeteraars? En ik wil totaal niet zeggen dat ik perfect ben qua taal. Nee, sterker nog, ik heb ook wel een repertoire vol fouten en ik moet je eerlijk toegeven dat ik nog steeds de ik-erger-me-/ik-irriteer-me-fout maak. Degene die dat er voor eens en altijd goed bij me krijgt ingestampt trakteer ik op een wijntje. Na iets teveel van die wijntjes ben ik ook vatbaarder voor spelfouten, trouwens.
Maar ik waardeer die correcties wel, want ik wil het liefst natuurlijk nul spelfouten maken. Dus alsjeblieft, blijf me lekker corrigeren. Ik vind jullie helemaal geen moeilijke mensen. In tegendeel zelfs.
Door: Wieke Veenboer
Wieke Veenboer woont in Amsterdam. Ze is een graag geziene gast in de Amsterdamse horeca en probeert af en toe zelf een keukenprinses te zijn. Ze houdt van reizen, verslindt boeken maar speelt ook Netflix uit.
