Franska.nl

Enkele reis Siberie voor die vrouw, vindt Wieke
 

Soms moet het hè? Mensen te eten vragen die je eigenlijk vervelend vindt. Het gaat hier om een echtpaar, waarvan de ene helft een lieverd is en de andere helft een gebakje. Met poepvulling.

 

 De ene helft (de man) ken ik van de middelbare school. Gebakje is zijn derde relatie en hij is blij met haar. Hij valt altijd op ambitieuze vrouwen die er jaren jonger uitzien dan ze zijn. Gebakje eveneens en die doet er dan ook het nodige aan. Mochten jullie denken: zal dat gebakje top vinden zeg, om een hoofdrol in een stukje op internet te spelen… Geen nood, want Gebakje leest geen vrouwenbladen (huisvrouwenblaadjes, zegt ze) en Facebook vindt ze iets voor kleuters. Ze heeft een fantastische baan. Voor haar geen glazen plafond, daar is ze ruim en krasloos doorheen geschoten. Maar sodeju, wat een moeizame avond. Het leed is nog vers, vandaar deze oprisping.

                                                                              
Voorbeelden van vervelende gesprekken te over. Gretha Tunberg en de miljoenen jongeren die ze op de been kreeg. Je zou denken dat Gebakje daar een gefundeerde mening over zou hebben. ‘Die jongeren,’ zei ze beslist, ‘horen op school te zitten. Laten ze in hun vakantie gaan staken!’ Huh? Alsof die protesten dan ook maar een grammetje aandacht hadden gekregen. Nog een enge van Gebakje: ‘Je kunt zeggen over Trump wat je wilt, maar klimaatveranderingen zijn van alle tijden, de man heeft gelijk. En… hij is het beste wat Amerika kon overkomen.’ Ik wendde me tot onze vriend, die schaapachtig keek. ‘Vind jij dat ook?’ vroeg ik. ‘Ja, hij vindt dat óók!’ kefte Gebakje. ‘Hij kan zelf toch praten?’ merkte Man op. Daar walste ze overheen, met een betoog over ijstijden en smeltende permafrost in vorige eeuwen. O ja, en ze had ook een bloedhekel aan domme mensen.

 
Toen ze klaar was keek ze mij oplettend aan (alsof ze ineens door had dat ik óók nog meedeed) en sneed een heel ander onderwerp aan, echt iets voor de door haar verguisde huisvrouwenblaadjes: ‘Jammer dat jij niet te bewegen bent tot een beetje cosmetische chirurgie.’ ‘Hoezo?’ vroeg Man, ‘waarom snijden in gezond vlees?’ ‘Wieke zou er veel beter uit kunnen zien, vetrollen zijn echt niet nodig, er is zóveel aan te doen. Al boft ze dat ze te zwaar is, want dan heb je minder rimpels!’ Als er iets kwetsend is, dan is het dat dunne mensen dikke mensen gaan vertellen dat pondjes door de mondjes naar kontjes gaan. Dat deed ze ook nog even, tot slot. Toen was ik er klaar mee. ‘Jongens, ik ben heel moe, zullen we er een eind aan breien?’ zei ik. ‘Moe?’ verbaasde Gebakje zich, ‘en je werkt niet eens meer!’ Ik stond op en spuugde nog net geen vuur.

 

‘Dit,’ zei ik tegen Man, toen ze wegreden, ‘doe ik dus nooit meer. Ze komt er niet meer in!’ Hij vond dat ook. Ik heb iets rigoureus gedaan. Een briefje geschreven. Eerst een kladje aan Man laten lezen, die haalt dan de beledigingen eruit. Ik heb het niet aan haar gericht, maar aan onze vriend. Dat ik geen zin meer heb in dat eenrichtingsverkeer. Dat hij van harte welkom blijft, maar zonder haar. Het zij zo, ziek vlees moet je wegsnijden.