Dát was niet de deal!
Eugenie: Het wordt hier snel genoeg duidelijk dat het je zoveel mogelijk mensen aan werk helpt. Dus doen we dat.
Naast aardse zaken als onderzetters, moeten er ook grotere benodigdheden ons huishouden binnengehaald worden. Toen ik huis en haard opgaf, een gapend gat in mijn curriculum achterliet, alsmede het risico liep mijn vrienden-, kennissen- en familiekring in de loop der jaren langzaam en lijdzaam te zien verdampen alleen omdat ik mijn Grote Liefde wilde volgen, stimuleren en escorteren, is het nimmer de bedoeling geweest dat ik mij in ruil daarvoor volledig en hartstochtelijk op het huishouden zou werpen. Het principe lakens uitdelen is mij bekend, maar om mijn dagen in het vervolg slepend met beddengoed, vuile was, stof- en theedoeken, bezems, emmers en ander interieurverzorgend gereedschap door te brengen, was in geen enkel opzicht onderdeel van deze deal.
Dus sluiten we een deal met José, als stoepveger verbonden aan onze nieuwe woning. José, die in blauw Mao-kostuum buiten onder de boom zit weg te doezelen, met een net zo uitgebluste bezem binnen handbereik om deze – indien iemand met gefronste wenkbrauwen nadert – direct op de stoep te kunnen richten, is tevens vader van Diana, die hij best bij ons te werk wil stellen. Sterker nog, het wordt je hier snel genoeg duidelijk gemaakt dat het de bedoeling is dat je zoveel mogelijk mensen aan werk helpt.
Daarbij, elke seconde telt, el señor is vrij stofvrij ingesteld en de vloer schreeuwt om een mopper. Diana kan meteen de volgende dag beginnen. José is ook ingenomen met de overeenkomst; zijn vrouw werkt aan de overkant in het restaurant, zijn dochter bij ons en hij kan dat zittend van onder de boom mooi allemaal gadeslaan.
Het kán dus: zonder baan als een koningin rondgereden worden
Een andere nijpende benodigdheid is iemand die ons veilig door dit doolhof van eenrichtingsstraten, waar bovendien uiterst maniakaal wordt gereden, loodst. Onze huisbaas kent een heel goede. Feliciano genaamd. Hij kan ’s ochtends eerst el señor bij zijn werk afzetten en dan kleuterzoon en mij richting school vervoeren.
Feliciano komt op gesprek en maakt direct een verpletterende indruk. Hij buigt en knikt, neemt zijn denkbeeldige hoed af en sjoefelt naar de tafel waar hij aan het puntje plaatsneemt. El señor neemt eveneens plaats en ik doe een soort rituele spannend!-we-gaan-in-het-Spaans-een-chauffeur-aannemen-dans rond de tafel en kies vervolgens het hazenpad. Na een kwartier blijkt het ‘gesprek’ tussen el señor en Feliciano dermate bevredigend te zijn verlopen dat we een heuse chauffeur rijker zijn. Het kán dus: zonder baan als een koningin rondgereden worden. Welkom in het land van de huisvrouwen met chauffeur!
Eugenie van Stratum is communicatiemanager. Moeder en echtgenote. Ze leest en schrijft. Eet en drinkt (niet altijd in gepaste hoeveelheden). Doet aan pilates. Bezwijkt regelmatig voor ongecontroleerde actie.
Portretfoto: Natalie Leeuwenberg
