Elsje Kuik verdient een lintje
Als er iemand een lintje verdient is het woongroepbegeleider Elsje Kuik…
De afgelopen weken zond de NPO bijna iedere avond de zogenaamde Frontberichten uit. Korte vlogs van mensen die in de frontlinie van de coronacrisis staan. Artsen, verpleegkundigen, ambulancemedewerkers, treinconducteurs, BOA’s. Mensen in de vitale beroepen die het hoofd koel en het hart warm moesten houden. Een van die mensen die ook in deze berichten voorbijkwam is Elsje Kuik.
Elsje is begeleider op een woongroep van verstandelijk gehandicapten. Samen met haar collega’s verzorgt zij negen bewoners die een belevingswereld hebben van een kind van drie. Bijzonder zware zorg aangezien die bewoners niks snappen van een virus, intelligente lockdown of zelfisolatie.
Begin er dan maar aan, uitleggen aan deze cliënten dat ze niet meer naar de dagbesteding mogen, niet lekker kunnen zwemmen en dat ze geen bezoek meer mogen hebben van hun dierbaren. Leg dat maar eens uit aan iemand die het verstandelijk vermogen heeft van een peuter.
In eerste instantie zei Elsje maar dat de verwarming kapot was. Dat de bewoners daarom niet naar hun clubje konden, of naar de winkel. Later, toen ze ook niet meer naar hun ouderlijk huis mochten, werd de koning er zelfs bijgehaald. ‘Zolang het van de koning niet mag, kunnen we niet naar huis.’
De bewoners werden natuurlijk onrustig en verdrietig. Niet naar huis kunnen om met je moeder te knuffelen. Niet snappen van een onzichtbaar virus dat de hele wereld lam legt. Elsje bleef er ogenschijnlijk rustig onder een troostte, veegde tranen weg en knuffelde alsof haar leven ervan afhing.
Onbeschermd. Zonder pak, mondkapje en handschoenen. Want ook dat begrijpen haar bewoners niet. Om te zorgen dat ze hen toch dichtbij zich kon houden zat Elsje wekenlang in een soort zelfisolatie. Buiten haar cliënten en collega’s van de woongroep zag ze niemand. Alles om ervoor te zorgen dat ze zelf niet ziek werd. Alles zodat ze haar cliënten maar vast kon houden.
Op televisie zag ik met tranen in mijn ogen hoe die warme armen van Elsje troost gaven. Armen waar ik af en toe zelf ook wel even in had willen verdwijnen als ik het helemaal had gehad met die intelligente lockdown. Van de koning mogen we weer wat meer naar buiten. Ik hoop dat Elsje en al die anderen die zich belangeloos met hart en ziel inzetten om het een ander in de rare crisis wat makkelijker te maken, van de koning een lintje krijgen.
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
