Franska.nl

Elon Musk en TechnoTinus

 

O, jongens, ik las van de week iets waar ik zelf ook warme herinneringen aan heb. Of waren het nou koude herinneringen?

Nou ja, warme herinneringen waren het, omdat ik het warm kreeg van het schaamrood dat me op de wangen stond toen ik van de weg werd gehaald. Dat wil je niet, hè. En koude herinneringen heb ik vooral aan het voorval overgehouden, omdat ik urenlang langs de kant van de weg heb zitten wachten. Alleen. Als vrouw. In een bos. Dat kon toen nog.

 

Maar goed, laat ik eerst vertellen wat ik las en daarna de beelden verklappen die mij daardoor weer te binnen schoten. Ik las een bericht over wat er gebeurt als je ruitenvloeistof in de verkeerde vulopening van je auto gooit. En ik kan daar vreselijk om gaan zitten lachen, maar mij is jaren gelden ongeveer hetzelfde overkomen. Mijn toenmalige vriendje en ik dachten dat we alles zelf wel konden, en vonden dat we voor de handeling ‘olie verversen’ echt niet naar een garage hoefden. Wij verwijderden gewoon zelf het dopje, lieten de olie eruit lopen, vulden het reservoir opnieuw, riepen: ‘tik ‘m aan’ (o nee, dat bestond toen nog niet), sloten de motorkap en waren trots dat we enorm veel geld bespaard hadden door dit gewoon even zelf te doen.

 

Vervolgens reed ik met mijn autootje van Amsterdam naar Epe, en net na de afslag Nunspeet deed mijn autootje ineens heel raar. Of… heel raar? Eigenlijk deed hij niets meer. En ik zal het verdere proces niet helemaal beschrijven, maar het eindshot van dit verhaal kon worden gefilmd op de schroothoop van de autosloperij, want we hadden de versnellingsbakolie er aan de onderkant uit laten lopen, en de motorolie aan de bovenkant (dubbel) bijgevuld.

 

Nog een wonder dat het er allemaal in paste en dat ik de bossen van Nunspeet nog heb gehaald. Maar mijn schattige gele autootje kon daarna dus meteen door de shredder. Heul goedkoop. NOT!!

 

En sindsdien ga ik voor alles dus altijd netjes naar de garage. Ik neem geen enkel risico meer, terwijl ik door mijn vrienden als gevolg hiervan nog altijd TechnoTinus word genoemd. Flauw hè?

 

Maar wat ik nu ook nog las, is dat Elon Musk deze titel van me gestolen heeft. Ook flauw, toch?

 

Bedenk dan zelf iets, dacht ik eerst nog. Maar tegelijkertijd vind ik het ook wel weer een eer. Elon Musk noemt zichzelf vanaf nu TechnoKing van Tesla. Dus ja… dan moet ik maar weer eens op zoek naar een andere (topfunctie)titel.

 

Alleen ik ben er nog niet helemaal uit. ‘We are the champions’, dat zingen we allemaal al (zonder erg) als we champignons staan te hakken, toch? Dus champignonnenchampion zijn we allemaal al. Toch durf ik ook wel te stellen dat ik “uitblinker” ben in zilverpoetsen en ramenlappen. Maar ja… of je met zo’n titel tegenwoordig nog iets voorstelt?

 

“Chef keuken” dan? Of “hoofd” van de afdeling shampoo? “Slaapkamermeesteres” vind ik ook weer zo raar klinken, en “stukkiesqueen” duidt toch een beetje op kapsones, wanneer je dat zelf voorstelt. Dat Elon Musk zoiets doet is toch net even anders dan wanneer ik dat zou doen, denk ik.  

 

Of Elon heeft gewoon maling aan de mening van anderen. Dat kan ook. Maar dat heb ik nog niet helemaal onder de knie. Ik kan het steeds vaker van me afspoelen als iemand iets naars zegt over mij, terwijl hij me helemaal niet kent, maar soms moeten er nog drie spoelprogramma’s overheen voordat zoiets echt helemaal weg is.

 

O, wacht! Ik doe hier thuis ook de was! “Master of Laundry”, is dat wat? Of denken mensen dan weer dat ik aan witwassen doe? 

 

Jeetje… gedoe hoor. Waarom kan ik eigenlijk niet gewoon TechnoTinus blijven? Laat meneer Musk maar iets anders zoeken!

 

Best simpel trouwens, met musk in je naam. Of… denkt iedereen dan weer dat er een luchtje aan zit? Ik weet het even niet meer, hoor.