Franska.nl

Elizabeth Strout

Elizabeth Strout, Amerikaanse schrijver van prachtboeken, maar wie kent haar naam? Ja, Lucinda Riley, als je die naam noemt, knikt bijna iedereen.

Maar in Nederland wil het de gevierde schrijfster (1956) maar niet lukken om buiten de kring van liefhebbers grote bekendheid te krijgen. In Amerika, waar Elizabeth Strout de belangrijke Pulitzerprijs heeft gewonnen, kijkt men telkens reikhalzend uit naar haar volgende boek.

 

Waarom ik Lucinda Riley als voorbeeld noem, is omdat ook Elizabeth Strout families beschrijft.

 

Zowel in Amy en Isabelle als in Blijf Bij Me staat een gezin centraal waarin een ingrijpende gebeurtenis plaatsvindt. Amy, een verlegen meisje, wordt verliefd op haar wiskundeleraar, en hij ook op haar. Elizabeth Strout richt zich in haar boek op de gevolgen van deze verliefdheid op de verhouding tussen moeder en dochter. Ook andere kleine en grote drama’s in hun kleine stadje komen aan de orde.

 

Ook Blijf Bij Me speelt zich af in een kleine gemeenschap. Dominee Tyler Caskey verliest onverwacht zijn jonge vrouw. Ook enkele andere dorpelingen krijgen met verdriet te maken. Kan het geloof de dominee redden, terwijl zijn mede-dorpsbewoners steeds meer twijfelen?

 

Strouts laatste boek is net in Nederlandse vertaling uitgekomen: Het Verhaal van William, Oh William in het Engels. De hoofdpersoon is schrijfster Lucy Barton. In het boek vertelt Lucy over haar eerste echtgenoot, William, met wie zij twee volwassen dochters heeft. Lucy is hertrouwd met David, die onlangs is overleden. William is na zijn eerste huwelijk nog twee maal getrouwd en twee maal heeft zijn vrouw hem verlaten. Lucy beschrijft haar ex-echtgenoot met heel veel begrip en liefde, maar laat de lezer ook delen in het verdriet dat hij haar tijdens hun huwelijk heeft aangedaan door zijn frequente ontrouw, gevolgd door spijt. Lucy beschrijft haar jeugd, Williams jeugd, hun verhouding met hun twee dochters.

 

In een van haar eerdere boeken, Mijn naam is Lucy Barton, beschrijft Elizabeth Strout een ander deel van Lucy’s leven. In dit boek ligt Lucy in het ziekenhuis te herstellen van een simpele operatie die allesbehalve simpel uitpakt. Haar moeder, met wie zij vanaf haar vroegste jeugd een slechte verhouding heeft gehad, komt haar daar opzoeken.

 

Prachtig beschrijft Elizabeth Strout hoe koud en soms zelfs wreed haar moeder kon zijn, en nu aan het ziekbed pogingen doet om de moeder-dochterverhouding nieuw leven in te blazen door voorzichtig over mensen uit het dorp van hun jeugd te praten. De herinneringen van Lucy aan vroeger laten de lezer niet onberoerd. Er was zo weinig moederliefde in het gezin dat Lucy, als op school de bel ging, altijd maar bleef dralen om zo laat mogelijk thuis te komen. Op school was het warm, thuis nooit. Op school was een leraar die zich haar lot aantrok, tot haar moeder haar verbood nog verder met hem om te gaan.

 

Haar jeugd in die kleine gemeenschap wordt op bijzondere wijze beschreven in het derde boek over Lucy Barton, Niets is Onmogelijk.

 

In negen zeer indringende verhalen beschrijft Elizabeth Strout een dorpsgemeenschap in al zijn facetten, en vooral met veel empathie voor alle bewoners.

 

Elizabeth Strout, wat een schrijfster!