Hoe doen
anderen dat?
Een fruitschaal waar al het fruit op past. Een handtas waar je met één graai alles in vindt (en waar je sleutels niet in de kapotte zoom verdwijnen). Elise zou het allemaal wel willen. Maar ja.
‘Hoe doen anderen dat?’ is een vraag die ik zo vaak stel, dat mijn man niet eens meer antwoord geeft. En trouwens, hij weet het zelf ook niet.
Het vullen van de fruitschaal, bijvoorbeeld. Mijn kinderen lusten vrijwel niets, maar fruit gaat erin als koek. Twee stuks per dag, drie als het kan. Maar in mijn best grote fruitschaal past precies één zak Albert Heijn-appels. Van de resterende mandarijnen, sinaasappels, kiwi’s, druiven en bananen stapel ik een wiebelige vruchtenpiramide die ik nooit op andermans aanrecht tegenkom.
Schoenen, ook zoiets. Ik ken grotere gezinnen dan die van ons, met een hal die eruitziet (en geurt) als een driesterren wellness center. Elk meubel dat ik aansleep om een einde te maken aan ons sneakertapijt, trekt alleen maar nog meer schoenen aan, die er vol enthousiasme boven op worden gezet. Liefst in een wiebelende piramide. Wat ik ook verzin, de chaos overheerst.
Hetzelfde geldt voor mijn handtas. De eerste paar dagen gaat het goed: een portemonnee, mijn telefoon en mijn sleutels. Maar op een gegeven moment ga je toch die pen, de Labello, het opgevouwen boodschappentasje, het koptelefoontje, de tissues en het notitieblok missen. Plus de handcrème. Die natuurlijk open gaat. Zodat de oortjes uit mijn oren glibberen, mijn iPhone alleen nog wazige foto’s maakt en mijn gloednieuwe tas eruitziet alsof ik hem al jaren heb. Inmiddels hebben mijn sleutels zich gretig een weg naar de bodem geboord, zodat ik elke dag noodgedwongen tot mijn elleboog in de zoom hang. Ook in dure tassen. Juist in dure tassen, dat maakt het nog erger.
Tot slot: papier. Hoewel we netjes bakken vol oud papier recyclen, komt er in een even rap tempo nieuw papier bij dat zich organisch door het huis verspreidt. Het in/uit/opruimen-bakje doet al na een week dienst als extra fruitschaal en de harmonicamap raakt kwijt. Hoe doen anderen dat?
De organizing agenda. De lijstjes-apps. De serie boeken van dezelfde vrouw die de organizing agenda heeft bedacht: niets kan de chaos verjagen. Dus rest mij slechts één ding. Vrienden uitkiezen die nog rommeliger zijn dan ik. Daar ben ik dan wél weer heel goed in.
Elise van der Velde is freelance copywriter, schrijft een roman en probeert dit alles zo gracieus mogelijk te combineren met haar gezin van vijf. Geen huisdieren, dat moest er nog bijkomen.
