Franska.nl

Eindelijk uitzicht op inzicht

Dochter van vriendin is wat onzeker over wat ze kan, wie ze is en hoe ze eruitziet.

Ze zit op het VWO, is een beleefde, hulpvaardige schat, en ze is bloedmooi. Waarom onzeker, vraag je je af. 

Nou, dat komt door influencers. Door de dingen die ze ziet op sociale media en weet ik veel wat er nog meer bestaat om te indoctrineren en te manipuleren. Ze denkt dat die sites zijn ontworpen om haar een plezier te doen, maar in werkelijkheid bestaan ze alleen maar om er geld mee te verdienen.

 

Ja, duh, roept nu iedereen die dit leest. Maar ook die mensen staan, net als ik, de hele dag onder invloed van het internet. En nu komt het riedeltje over algoritmes, denk jij. Maar nee. Als je dat mechanisme nu nog niet doorhebt, heeft het geen zin meer om het nogmaals uit te leggen. En het enige dat ik daar (voor mezelf) aan denk te kunnen doen, is mijn schermtijd beperken tot minder dan een uur per dag. En dat lukt tegenwoordig prima. Ik lees dus niet meer 35 keer per dag hetzelfde berichtje, met steeds weer andere reclameblokjes ertussen, en ik volg de mensen van wie ik graag meer wil weten weer door ze aan te spreken of op te bellen. En dat klinkt heel ouderwets, maar is echt een aanrader!

 

Toch zegt dochter van vriendin dat zij dat ook al doet. Ze kijkt minder op haar telefoon, omdat ze gestopt is met het volgen van nieuws. Het maakt haar angstig, onzeker en op haar hoede, en zo wil ze niet leven. Dus volgt ze alleen nog mensen.

‘Oké. Dat kan. Maar volg je die mensen, of áchtervolg je ze? Of erger: volg je ze óp?’

 

Daar moest ze even over nadenken.

 

‘Ik wil er zo graag bij horen,’ legde ze uit. ‘Ik wil aardig gevonden worden en meedoen. Maar dan moet je natuurlijk wel weten wat er speelt om je te kunnen conformeren.’

 

‘Fair! Maar toen je besloot het nieuws niet meer te volgen, had je daar vast een goede reden voor. Vertel eens?’ vroeg ik haar.

 

‘Ik kon er niks mee. Het joeg me angst aan, en ik had er geen invloed op.’

 

‘Precies! Dus wanneer jij leest over oorlogen, aanslagen, misbruik en vernielingen, krijg je niet bepaald de neiging om daaraan mee te willen doen, toch?’

 

‘Nee, natuurlijk niet!’, was het antwoord.

 

‘En dus stop je met het lezen ervan!’

 

‘Yep.’

 

‘Maar wil je dan wel meedoen aan overproductie en overconsumptie? Aan het aan je lijf laten sleutelen, de hele dag jezelf fotograferen, te veel eten, drinken, roepen, snoepen, slikken, doen en anderen rijk maken? En jezelf daarvoor dan ook nog verstoppen achter een filter, of zelfs achter een computerprogramma? Sommige internetfiguren die je volgt bestaan namelijk niet eens!’

 

‘Maar mijn vriendinnen bestaan toch wel?’ reageerde ze verbolgen. ‘Jullie ouderen zijn veel te achterdochtig geworden, omdat jullie doorlopend online worden opgelicht en nu denken dat wij daar ook intrappen.’

 

Ehhh… ik moest even slikken, maar besloot me niet aangesproken te voelen.

 

‘Oké. En jouw vriendinnen zijn dus wel echt? Die zien er in de klas hetzelfde uit als op TikTok? En ze doen op straat ook dezelfde dingen als ze op Insta zeggen te doen?’

 

‘Denk ‘t…’, was alles dat eruit kwam.

 

Ze twijfelt dus zelf ook wel aan die mensen, maar is tegelijkertijd bezig om hetzelfde te zijn.

 

‘Lieve schat, die mensen willen zich graag beter voelen dan anderen. En hoe harder jij ze nadoet, hoe harder zij moeten werken om jou een stap voor te blijven. Dus doe ze een plezier, en stop daarmee.’

 

En dat was ‘m! Sindsdien is ze weer veel vrolijker en relaxter.

 

En ik zelf eigenlijk ook.

 

Goeie inzichten heb ik, hè?

 

Maar ik ga ze niet delen op internet hoor.