Een ei hoort erbij
Wat kippen in Zambia eten? Wieke heeft geen flauw idee.
We zijn overdreven bang, onwetend en hypocriet als het om ons eten gaat. Dat vindt hoogleraar Frans van Knapen, die niet kan geloven dat we en masse griezelen over een beetje fipronil in onze eieren. ‘Dit is pure chemofobie. ‘ Eet je een pot zout op, aldus Van Knapen, dan ga je dood. Daar kan je lichaam niet tegen. Maar is het zout nu verboden? Allerminst. Het gaat om de dosering. Zo ook met fipronil.
Tot zover Van Knapen. Nu ik weer. Stel je voor zeg, half Nederland voor pampus op bed door een beetje fipronil in je ei. Fijnstof, meeroken, deelnemen aan het verkeer, te veel suiker en vetten eten… vele malen schadelijker dan af en toe een eitje opsmikkelen waar die fipronil in terechtgekomen zou kunnen zijn.
Ik kijk nu even naar onze Zambiaanse eieren. Waar komen die vandaan? Uit kippen. Verder gaat de info niet. Wel van scharrelkippen. Legbatterijen zijn in onze buurt onbekend. Iedereen die kippen heeft, spaart de eieren op en verkoopt wat niet voor eigen consumptie is. Ze kunnen dus best al een paar weken oud zijn. Ik had vorig jaar een ontploft ei in de pan: zat een embryootje in. Met duidelijk herkenbare pootjes en oogjes.
Wat kippen hier zoal eten, geen flauw idee, maar er ligt best veel poep en vuil overal en daar zie ik ze altijd in pikken. En worden die eieren een beetje verantwoord opgeslagen? Niet in de koeling, want niemand heeft een koelkast. Hebben de eieren nummers? Codes? Ook al niet. Het ene ei kan zomaar veel groter zijn dan het andere, op dezelfde tray. Er zitten veertjes en kippenstront op. Worden de eieren zorgvuldig genoeg vervoerd? Uh nee. Op de bagagedragers van fietsen. Of op de hoofden van vrouwen. In de brandende zon. Met wel twintig trays bovenop elkaar. Dat kan prima, omdat de schalen vele malen harder zijn dan die weke eitjes bij ons in Europa. Je moet echt je best doen om een ei kapot te slaan.
En raad eens? We leven nog steeds. Ondanks – of dankzij – het eten van zeker drie eieren per week. Al ruim vijf jaar. Wij gaan nu even een eitje eten, mijn man en ik. Hij spiegeleieren, ik een roerei.
Wieke Biesheuvel is columnist bij Libelle, schrijft boeken, woont in Zambia en helpt de plaatselijke bevolking met medewerking van haar vriendinnen hier aan waterputten.
