Franska.nl

‘Mijn man en ik zijn al sinds de middelbare school samen. We trouwden jong en kregen drie kinderen. Die zijn inmiddels bijna volwassen en gaan steeds meer hun eigen gang. Wij hebben daarom steeds meer tijd voor elkaar. Maar ik vond er op een gegeven moment eigenlijk niet zoveel meer aan om samen met hem dingen te ondernemen. Ik hield echt nog wel van hem hoor, maar ik kende het zo onderhand allemaal wel. Zijn humor, waar ik vroeger hard om kon lachen, werkte me op de zenuwen. De voorspelbaarheid van mijn leven greep me af en toe naar de keel.

Drie jaar geleden ben ik gaan hardlopen. Het was mijn doel was om de vijf kilometer te halen, maar binnen de kortste keren liep ik er al tien. Samen met een vriendin deed ik mee aan verschillende hardloopwedstrijden hier in de buurt. Het is verslavend wat dat lopen met je doet. Ik voelde me er heerlijk bij en zat goed in mijn vel. Dat viel meer mensen op want ik kreeg steeds vaker complimentjes dat ik er zo stralend uitzag.

Toen ik op de verjaardag van mijn nichtje was, maakte mijn zwager tot mijn grote verrassing ook een opmerking over mijn nieuwe uiterlijk. Hij zei dat ik er sprankelend uitzag. Dat streelde mijn ego natuurlijk enorm. Ik heb al jaren een zwak voor Mark. Een geweldig leuke en energieke vent. Altijd als ik naar hem keek vroeg ik me af hoe het toch mogelijk was dat mijn man en hij broers zijn. Met Mark vergeleken was mijn man zo saai, en soms moest er niet aan denken om met hem oud te worden.

Ze verschilden ook zo van elkaar. Mijn man is niet zo groot en een beetje dikkig. Hij was de afgelopen jaren twintig kilo zwaarder geworden, waardoor ik hem allang niet meer aantrekkelijk vond. Mark is lang en atletisch. En eerlijk gezegd bekeek ik hem sinds zijn opmerking over mijn nieuwe uiterlijk met heel andere ogen. Ik voelde opeens een klik met hem en kreeg hem niet meer uit mijn hoofd. Hoe kon het toch dat als je iemand al zo lang kende, je dan toch ineens verliefd werd?

Ieder jaar komt de hele familie met kerst altijd samen in het huis van mijn schoonouders. Ik had er erg naar uitgekeken want dan zou ik Mark weer zien. Als een schoolmeisje zat ik te giechelen als hij een grapje maakte en stiekem probeerde ik ook steeds bij hem in de buurt te zitten. Ik voelde ook dat er een ongewone spanning tussen ons bestond.

Toen ik naar de keuken ging om een glas water te pakken, liep hij me achterna. Terwijl ik het glas vol liet lopen, legde hij opeens zijn hand op mijn rug en voelde ik een heerlijke schok door mijn lijf gaan. En net op het moment dat hij zich naar me toeboog om iets in mijn oor te fluisteren, liep mijn schoonmoeder de keuken binnen. Van schrik liet ik het glas uit mijn handen vallen. Terwijl ik de scherven uit de gootsteen pakte, liep Mark terug naar de woonkamer, alsof er niet was voorgevallen. Mijn schoonmoeder zei niets en roerde langzaam in de pan met bouillon. Er was niet gebeurd en toch maakte dit alles anders. Alsof ik ineens weer nuchter was en de mist in mijn hoofd was opgetrokken. Ik voelde me ellendig en heel erg schuldig tegenover mijn man en kinderen.

Toen ik weer aan tafel zat, voelde ik dat mijn schoonmoeder af en toe naar me keek. Ik schaamde me voor mijn puberale gedrag en wist mezelf totaal geen houding te geven. Ik ontweek Mark de rest van het diner. Mijn man had gelukkig niets in de gaten.

Aan het einde van de avond ruimde ik samen met mijn schoonmoeder de keuken op. We spraken maar over koetjes en kalfjes. Uit het niets zei ze opeens: ‘Yvette, houd vast wat je hebt’ en keek me daarbij veelbetekenend aan. Ik glimlachte nerveus naar haar en durfde niets terug te zeggen.

In de auto op weg naar huis vroeg mijn man of ik ook zo’n leuke avond had gehad. Ik keek naar zijn vertrouwde gezicht en knikte afwezig. Toen realiseerde ik me dat ik zomaar een nieuwe kans had gekregen. Dat ik eigenlijk dolgraag met hem oud wilde worden. Ik gaf hem een zoen op zijn wang en keek naar buiten terwijl het licht van de lantaarnpalen aan me voorbijflitste.

Niet te geloven dat ik bijna alles waar ik van hield op had spel heb gezet. En wat had ik een geweldige schoonmoeder. Ze is nooit meer op het voorval in de keuken teruggekomen. De kracht van haar stilte heeft mijn huwelijk gered. En daar ben ik haar heel dankbaar voor.’