Een verplicht kerstdiner
Chantal ging de afgelopen jaren tijdens de feestdagen altijd naar Bali op vakantie. Niet omdat ze het daar zo fijn vond maar omdat ze op de vlucht was voor haar schoonmoeder.
‘Ik word wakker met knallende hoofdpijn. Hoewel ik lang geslapen heb ben ik nog steeds doodmoe. Maarten, mijn man, ligt nog naast me. Aan zijn regelmatige ademhaling hoor ik dat hij nog ver weg is. Dat snap ik wel. Het kerstdiner van gisteren was namelijk verschrikkelijk.
Normaal gesproken zijn we altijd weg met de feestdagen. Zodra de schoolvakantie begint vertrekken we naar Bali. Heerlijk twee weken relaxen in de zon. Op de een of andere manier moet ik altijd uitleggen waarom we dat doen. Het antwoord is eigenlijk heel simpel: we zijn op de vlucht voor mijn schoonmoeder.
Ik weet niet beter dan dat Maarten een lastige relatie heeft met zijn moeder. Als kind had hij al het gevoel dat hij binnen het gezin een buitenbeentje was. Zijn oudere broer Rob kon nooit ook maar iets verkeerd doen, maar zelf zat hij altijd in de problemen. Altijd had zijn moeder kritiek. Op zijn schoolprestaties, zijn vriendjes en later natuurlijk ook op zijn partnerkeuze.
Toen we net bij elkaar waren vond ik het dan ook heel spannend om voor het eerst naar zijn ouders te gaan. Met zijn vader had ik meteen een goede klik. Dat is een ontzettend aardige man die altijd belangstelling heeft voor wie ik ben en wat me bezighoudt. Mijn schoonmoeder daarentegen keurt me geen blik waardig.
Ze heeft geen belangstelling voor hoe het echt met mij gaat. Voor de vorm vraagt ze het wel maar als ik dan begin te vertellen dwaalt ze binnen de kortste keren af en gaat het over haar. Wat ze nu weer heeft meegemaakt, de laatste roddels over haar vriendinnen, of erger nog: haar kwalen.
Na al die jaren was ik er wel aan gewend, maar leuk is anders. Zeker omdat ik zag dat Maarten er last van had. Als we met zijn allen waren werd er door mijn schoonmoeder altijd een beetje lacherig gedaan over Maarten. Dat hij niet zo goed kon voetballen als zijn broer, of niet zo goed was op school. Het venijnige was dat ze het bracht als grapje, maar altijd met een dubbele ondertoon.
Rob had niets door en mijn schoonvader zat erbij en keek ernaar. Ik heb hem er later, toen ik de kans kreeg, weleens op aangesproken maar dan vergoelijkte hij het keer op keer. Dat zijn vrouw maar een grapje maakte en het echt niet zo meende.
Op een gegeven moment had Maarten er zo genoeg van dat hij het kerstdiner met zijn familie wilde overslaan. Mijn ouders zijn al overleden dus daar hoefden we ook niet voor thuis te blijven. Het was zo fijn om een relaxte Maarten te zien met de feestdagen. Vandaar dat we daarna ieder jaar onze koffers pakten en met ons eigen gezin op Bali de kerstvakantie doorbrachten.
Maar door corona is dit jaar alles anders. We hebben de afgelopen maanden de bezoekjes aan zijn ouders tot een minimum weten te beperken, onder het mom van de strenge coronamaatregelen, maar voor Kerstmis konden we er echt niet onderuit. Mijn schoonouders zijn eerste kerstdag bij Rob geweest en dus gisteren bij ons. ‘Zo gezellig om eindelijk weer eens Kerstmis met jullie te vieren’, kirde mijn schoonmoeder toen ik haar jas in de gang ophing. Maar echt gezellig werd het niet.
Want weer ging het de hele avond over haar. Met af en toe een steek onder water over Maartens kookkunsten. Want ze had gisteren zo heerlijk gegeten bij Rob. Na haar derde glas wijn werd ze ronduit onaangenaam. Ik liep op eieren en probeerde de boel steeds te sussen als Maarten en zijn moeder weer in een verhitte discussie verzeild raakten over een bepaalde situatie van vroeger.
Gelukkig konden we ze bijtijds de deur uitwerken met de smoes dat we vandaag weer moesten werken. Maarten en ik hebben nog lang zitten napraten over het gedrag van zijn moeder en het waarom. We komen er niet achter, maar verdrietig is het wel.
Hopelijk kunnen we volgend jaar weer op reis met de feestdagen. Want ik moet er niet aan denken dat ik volgend jaar weer een verplicht kerstdiner met m’n schoonmoeder moet uitzitten.
Dit afgelopen malle coronajaar groeide Franska.nl heel erg hard. We kregen er ontzettend veel nieuwe lezeressen bij en daar zijn we natuurlijk hartstikke trots op. Voor al die nieuwe leukerds herhalen we de mooiste artikelen die we de afgelopen jaren voor de feestdagen schreven. Dit was er een van.
