Een trauma voor het leven
Is het uitsluiting of bescherming van de rest van de klas? Een Haagse basisschool staat vrijdag voor de rechter omdat zij een jongetje van twaalf niet mee laten doen aan de musical van groep 8.
Hier gaat mijn hart wel een beetje van bloeden hoor. Een jongetje van twaalf. Ik denk dat er in iedere klas wel zo’n jongetje of meisje zit. Een kind dat buiten het systeem valt. Alsof je een vierkantje door een rondje probeert te duwen. Het past gewoon niet.
Deze kinderen voelen zich vaak niet begrepen of niet gehoord. Soms is dat drukke gedrag gewoon een schreeuw om aandacht. Zie je me wel, hoor je me wel? Daar komt nog bij dat dit jongetje heel erg slim is. Volgens zijn vader is zijn zoontje hoogbegaafd. ‘Hij is anders. Hij schopt niet, hij slaat niet. Hij wil alleen antwoorden weten, waarom en hoe. Hij vraagt door en laat zich niet afschepen.’ Daar moet je als leerkracht natuurlijk wel mee om kunnen gaan. En daar zit het ‘m volgens mij dus in.
Ik snap die juffen en meesters ook wel. Want je zal maar zo’n stuiterballetje in de klas hebben. Of misschien heb je er wel twee of drie. Daar heb je dan heus wel je handen vol aan. Naast al die andere kindertjes die dagelijks je aandacht vragen. De juf heeft maar twee handen en één hoofd en moet ook haar programma draaien; taal, rekenen, gymles geven, muziek maken en de administratie doen. Die juf heeft eigenlijk helemaal geen tijd voor een kind dat buiten het systeem valt.
En… laten we eerlijk zijn, niet iedere leerkracht is in staat om met kinderen om te gaan die ‘anders’ zijn. En je zal dan maar de ouder van zo’n kind zijn. Dan zit je bijna iedere week op zo’n klein stoeltje in de klas met de juf te praten. Want wat heeft ie nou weer uitgevreten? En hoe erg is het deze keer?
Maar het is wel jouw kind. En jouw kind gun je de wereld. Natuurlijk wil je ook die trotse ouder zijn in het publiek. Dat jouw kind niet de hoofdrol heeft, begrijp je ook wel. Maar een kleine rol is ook goed. Desnoods speelt ie een boom of een lantaarnpaal. Maar laat ‘m meedoen. Geef hem in ieder geval een manier om wel onderdeel van de klas te zijn. Sluit zo’n jochie niet buiten. Dat doet zo’n pijn.
Want dat je niet mee mag doen bij het belangrijkste evenement van je jonge schoolcarrière, draag je de rest van je leven met je mee.
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
